دانستنی آنلاین: بانوی نایب قهرمان پاراقایقرانی آسیا با انتشار ویدیویی اعلام کرده شورای شهر به او یک کتری و قوری هدیه داده است!
به گزارش دانستنی آنلاین، شاید هنوز هم باشند کسانی که با شنیدن نام سارا عبدالملکی به یاد اتفاق تلخی که زمستان سال ۹۴ برای او افتاد بیفتند. آن سال، سارا دختری که عضوی از تیم ملی راگبی ایران بود، بر اثر یک حادثه رانندگی قطع نخاع شد.
ماجرای تلخی که بر سارا گذشت، آنچنان غم انگیز بود که بسیاری از اهالی ورزش تلاش کردند هرطور شده به این دختر ورزشکار کمک کنند.
اگرچه روند بهبودی او قریب به دو سال طول کشید، ولی مشخص شد که دیگر نمی‌تواند روی پاهایش بایستد و برای همیشه ویلچرنشین خواهد بود.
با این حال، سارا که جنگندگی را از دوران نوجوانی آموخته بود، از پا ننشست و یکی دو رشته ورزشی دیگر را امتحان کرد. او ابتدا به سراغ پرتاب نیزه رفت و سپس هم که سر از رشته پاراقایقرانی درآورد. رشته‌ای که خودش می‌گوید در آن به قدری جان گرفته که می‌تواند پرواز کند.
با تلاش‌های فراوان و بعد از چند سال تمرین در رشته پاراقایقرانی اخیرا توانست در مسابقات آسیایی این رشته به مدال نقره دست پیدا کند.
عبدالملکی در سومین روز از مسابقات قایقرانی آب‌های آرام قهرمانی زیر ۲۳ سال در سمرقند ازبکستان و در KL۱ ۲۰۰ متر بانوان پس از قایقران کشور هند با زمان ۱:۱۸.۵۱۶ دقیقه دوم و صاحب مدال نقره شد.
اما بعد از گذشت نزدیک به یک ماه این ملی پوش پاراقایقرانی ایران، با انتشار ویدیویی کنایه آمیز، از یک کتری و قوری به عنوان هدیه شورای شهر برای کسب مدال نقره آسیایی‌اش رونمایی کرد و به کنایه گفت: «انشالله برای مدال المپیک، فلاسک می‌دهید!»
با اینکه این ورزشکار در ویدیوی خود اشاره‌ای به نام شهرش نکرده، اما با توجه به حضور او در تیم استان البرز به نظر می‌رسد از سوی یکی از شورای شهر یکی از شهرهای این استان این هدیه به او اهدا شده است.
نحوه رفتارهایی از این دست با قهرمانان ملی از سوی مسئولان، آنقدر زیاد است که شاید بتوان کتابی درباره آنان نوشت. قهرمانانی همچون «مسعود رستگار»، جودوکار کم‌شنوای ایران که در پاریس برای ایران مقام جهانی آورد؛ اما مجبور شد برای امرار معاش، کنار خیابان دست‌فروشی کند و یا «حمیدرضا زرین‌پیکر» قهرمان کشتی جهان که تصویر او در حالی که مشغول میوه‌فروشی پشت وانت بود، اذهان عمومی را به خود جلب کرد.
این در حالی است که در دیگر نقاط جهان، قهرمانان ملی از جایگاه بالایی برخوردار هستند. جایگاهی که هیچ مقامی به خود اجازه نمی دهد کوچکترین بی حرمتی نسبت به آنان روا دارد و یا نسبت به زندگی و معیشت آنان بی تفاوت باشد.
شاید اگر خوب دقت کنیم، متوجه شویم که دلیل بالا بودن آمار مهاجرت نخبگان علمی و ورزشی از کشورمان چیست.
