3

وظایف خانواده ها در برابر آسیب های اجتماعی فرزندان

  • کد خبر : 3275
  • 21 فروردین 1395 - 11:24
وظایف خانواده ها در برابر آسیب های اجتماعی فرزندان

خانواده ها وظایفی در مقابل پیش گیری از جرم و بزهکاری فرزندان دارند که برخی از آن ها اشاره می شود:

نوجوانی و جوانی یکی از مهم ترین مراحل زندگی انسان محسوب می شود و آخرین مرحله تحول شناختی و گذر از مرحله « پیرو دیگران بودن » به دوره «مستقل بودن» است.

دوره ای که نوجوان به هویت واقعی خویش دست می یابد.

در این مرحله والدین دیگر نمی توانند به او کمک چندانی بکنند.

چه این که وی الگوهای خود را در جای دیگری جست و جو می کند.

میل به اظهار وجود و اثبات خود، یکی از طبیعی ترین حالات روانی دوره نوجوانی و جوانی است.

نوجوان و جوانی که دوره کودکی را پشت سر گذاشته است، باید خود را برای زندگی مستقل اجتماعی آماده کند، تحقق موضوع پیش از هر چیزمستلزم یافتن هویت خویشتن است.

اینک او خود را یافته است. اگر بزرگسالان ویژگی های این دوره زندگی او را بشناسند و با آن برخوردی مناسب داشته باشند، هم نوجوانان به هویت خویش دست می یابند و هم بزرگسالان کمتر احساس نگرانی می کنند، از این رو، می توان گفت: بیشتر انحرافات نوجوانان و جوانان ریشه در ناکامی های اولیه زندگی دارد.

امام صادق (ع) با بیان حکیمانه ای به این دوره از زندگی نوجوانان اشاره می کنند و می فرمایند: کودک، هفت سال اول، فرمان رواست. او را آزاد بگذارید تا استقلال در عمل پیدا کند. در هفت سال دوم آمادگی خاصی برای الگوپذیری دارد، چه این که هنوز در مرحله دیگرپروری قرار دارد و الگوپذیر است. از این رو سعی کنید در این دوره الگوهای مناسبی در اختیارش قرار دهید و محیط تعلیم و تربیت او را اصلاح کنید تا از طریق مشاهده الگوهای مفید و جذاب، رشد کند.

اما درمورد دوره نوجوانی می فرماید: دوره پیرو دیگران بودن او سپری شده و با آغاز نوجوانی، دوره دوست یابی، هویت خویشتن آغاز شده است. او را آزاد بگذارید تا خود انتخاب کند و حتی درمورد مسائل گوناگون زندگی با او مشورت کنید و از او نظرخواه باشید.

اگر با نوجوان این گونه برخورد شود و به او شخصیت و هویت و اعتبار اعطا شود، طبیعی است که هم اعتماد به نفس او تقویت می شود و هم احساس امنیت و آرامش می کند، این اساسی ترین راه برای تربیت نوجوان به شمار می رود.

بنابراین هر رفتاری که از آدمی سرمی زند، نشأت گرفته و متأثر از مجموعه ای از عوامل است که هرگز نمی توان نوجوان و یا جوان را مقصر و مجرم اصلی دانست و دیگران را بی گناه.

با نگاه فوق، به طور اساسی زمینه پیدایش جرم از بین می رود.

از این رو در پیدایش بزهکاری و رفتارهای ناهنجار و آسیب زا عوامل متعددی به عنوان عوامل پیدایش و زمینه ساز مؤثر هستند که فرد مرتکب شونده، تنها بخشی از قضیه می باشد.

در واقع باید با این نگاه به مجرم نگریست که مجرم یک بیمار است.

اصولاً اسلام به پیش گیری جرم بیش از اصلاح مجرم اهتمام دارد، به همین دلیل بیش از هر چیز به عوامل به وجود آورنده و زمینه های گناه و جرم توجه ویژه ای دارد و برای مقابله با آن چاره سازی کرده است.

اسلام، آگاهی، علم و تفکر را مایه اساسی هر نوع پیشرفت و سعادت می داند و آن را بسیار می ستاید و از جهل و نادانی که مایه بدبختی و گناه است، نهی می کند.

به رعایت بهداشت و نظافت عنایت ویژه داشته و برای سلامت روح و روان نیز به اقامه نماز و دعا امر فرموده است و به گذشت، مهربانی و صبوری، حق شناسی، سپاس گزاری، رعایت حرمت دیگران، عدل و احسان، توصیه کرده و از نفاق، ریا، دروغ، افترا و تحقیر به شدت بیزاری جسته است.

همه افراد را در برابر اعمال خویش مسئول دانسته و می فرماید: هر کار ریز و درشتی در اعمال افراد ثبت می شود و عمل هیچ کس ضایع نخواهد شد.

علاوه بر این، به امر به معروف و نهی از منکر به عنوان وظیفه همگانی توجه کرده و انجام عبادات روزانه فردی و جمعی را به عنوان عوامل پیش گیرانه مطرح کرده است، البته در جای خود پیش از وقوع جرم و به رغم آن همه توجه به امر پیش گیری و اصلاح و بازپروری. اسلام برای مجازات نیز به عنوان اهرمی برای جلوگیری از تکرار وقوع جرم تأکید فراوان دارد.

در واقع، مجازات ها در اسلام نیز برای پیش گیری است.

وظایف خانواده

خانواده ها نیز وظایفی در مقابل پیش گیری از جرم و بزهکاری فرزندان دارند که برخی از آن ها اشاره می شود:

1- دوستی با فرزند و حذف فاصله والدین با فرزندان، به گونه ای که آنان به راحتی مشکلات و نیازهای خود را به والدین بگویند.

2- تقویت اعتقادات فرزند، به ویژه در کودکی و نوجوانی، در کنار پای بندی والدین به آموزه های دینی.

3- سازگاری در محیط خانه.

4- ایجاد بستر مناسب برای احساس امنیت، آرامش، صفا و صمیمیت و درک متقابل والدین و فرزندان.

5- تلاش برای تأمین نیازهای مادی و معنوی فرزندان توسط والدین.

6- توجه به نیازهای روحی و عاطفی اطفال و نوجوانان و ایجاد فضای مطلوب و آرام در خانواده.

7- مراقبت والدین نسبت به اعمال و رفتار فرزندان خود.

8- برنامه ریزی مناسب برای تنظیم اوقات فراغت نوجوانان و جوانان.

9- نظارت جدی والدین نسبت به دوست یابی فرزندان.

منبع:

https://www.tebyan.net

آیا این مطلب برای شما مفید بود؟

میانگین امتیازات: 0 / 5. تعداد امتیازات: 0

به این خبر امتیاز دهید

لینک کوتاه : https://danestanyonline.ir/?p=3275

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0
قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

فرم جستجو

تبلیغات در سایت   درباره ما   تماس با ما

logo-samandehi