حقایقی از شگفتی های فضا

#شگفتی_فضا #دانستنی #بیشتر_بدانیم

شگفتی های فضا برای خود دنیایی است که بشر به برخی از آن ها دست یافته و بسیاری از آن ها هنوز جزو اسرار خلقت باقی مانده اند. در میان این شگفتی ها، حقایقی نیز وجود دارند که بشر به مرور زمان به آن ها پی می برد. در این نوشته به هشت حقیقت از شگفتی های فضا اشاره می شود.

حقیقت اول، جوشکاری سرد

آیا می دانید که اگر دو قطعه فلز در فضا با هم تماس پیدا کنند دیگر تا ابد به هم می چسبند؟ شاید این موضوع باور کردنی به نظر نرسد ولی کاملاً حقیقت دارد. دو قطعه فلز که هیچ نوع روکشی نداشته باشند در محیط خلاء فضا به هم می چسبند و تبدیل به یک قطعه فلز می شوند. این اتفاق بر روی زمین غیرممکن است زیرا اتمسفر زمین لایه ای از ماده ای اکسیده شده روی فلزات می کشد. این خاصیت می تواند در فضا برای فضانوردان مشکل ساز باشد اما برای جلوگیری از بروز هر نوع اشکالی قبل از بردن ابزار و وسایل مختلف به فضا روی آن ها را با لایه خاصی می پوشانند. عمل چسبیدن قطعات فلز به یکدیگر در فضا «جوشکاری سرد» نامیده می شود.

حقیقت دوم، فعالیت های خورشیدی و موسیقی

احتمالاً فعالیت های خورشیدی دلیل اصلی آوای زیبای ویلون های استرادیواری هستند. «آنتونیو استرادیواری» بزرگ ترین ویلون ساز تاریخ بشر محسوب می شود. او در قرون هفدهم و هجدهم در ایتالیا می زیسته است. دانشمندان و موسیقیدان ها هنوز نتوانسته اند دلیل آوای باور نکردنی و زیبای ویلون های ساخته دست استرادیواری را دریابند؛ ولی معتقدند کیفیت خوب چوب این ویلون ها عاملی بسیار مهم می باشد. از سال های ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ عصر یخبندان ضعیفی در زمین اتفاق افتاد که دلیل اصلی آن افزایش فعالیت آتشفشان ها و کاهش فعالیت خورشید می باشد. همین سرما باعث شد چوب درختانی که استرادیواری برای ساخت ویلون هایش از آن استفاده می کرد سخت شود و همین سختی ناشی از کم حرارتی خورشید سبب شد ویلون های او با قیمت گزاف به فروش بروند به طوری که هنوز کسی نتوانسته ویلونی به خوبی او بسازد.

حقیقت سوم، ماه های دیگر

آیا شنیده اید که زمین دست کم چهار ماه دارد؟ هر چند که این گفته صددرصد درست نیست ولی به واقعیت بسیار نزدیک است. در سال ۱۹۸۶ «دانکن والدرون» سیاره ای کوچک (به قطر ۵ کیلومتر) را کشف کرد که با مداری بیضی شکل به دور زمین می چرخد و به همین خاطر به نظر می رسد که این سیاره و زمین پیوسته یکدیگر را دنبال می کنند. این سیاره «کرینی» (و همچنین پیکتس) نامیده می شود و به خاطر این ارتباط نزدیک و غیرمعمول آن با زمین، گاهی به عنوان «ماه دوم» زمین هم خوانده می شود.

کرینی از پلوتون هم کم نورتر است و برای مشاهده آن نیاز به تلسکوپ بسیار قوی می باشد. بعد از کشف کرینی دست کم سه سیاره کوچک و مشابه دیگر هم کشف شده است. این اتفاق در منظومه شمسی عجیب نیست و اکثر سیارات دارای چندین ماه می باشند.

حقیقت چهارم، ستاره جورج

در قدیم اورانوس، ستاره جورج نامیده می شد. وقتی در سال ۱۷۸۱ «سر ویلیام هرش» اورانوس را کشف کرد افتخار نامگذاری آن به او اعطا شد و هرش به یاد ولی نعمت خود «شاه جورج سوم» (معروف به شاه جورج دیوانه) آن را «ستاره جورج» نامید. «سر ویلیام هرش» در خطابه خود در این رابطه اظهار داشت: در قرون افسانه پرور باستان نام های «مرکوری» (عطارد)، «ونوس» (زهره)، «مارس» «مریخ»، «ژوپیتر» (برجیس) و «ساترن» (کیوان) که برگرفته از قهرمانان افسانه ای و الهه های آن دوران بود بر روی سیارات نهاده شد. در عصر حاضر که به عصر فلسفه معروف است دیگر نمی توان به خود اجازه انتخاب نام های مشابه را برای این جسم آسمانی داد. اولین نکته در هر رویداد ویژه و برجسته زمان آن است. بگذارید در آینده، هر وقت پرسیده شد آخرین سیاره منظومه شمسی چه زمانی کشف شد با سربلندی گفته شود «در عصر شاه جورج سوم». اورانوس اولین سیاره ای است که به وسیله تلسکوپ کشف گردید.

حقیقت پنجم، دب اکبر یک صورت فلکی نیست

بسیاری از مردم فکر می کنند دب اکبر یک صورت فلکی است در حالی که این طور نیست و دب اکبر در حقیقت یک برج دسته ای از ستارگان می باشد. برج دسته ای ستارگان به دسته ای از ستاره ها گفته می شود که نام آن ها در میان ۸۸ نام رسمی صور فلکی نیست و ستاره های آن هم ارتباط فیزیکی با یکدیگر ندارند و حتی گاه از یکدیگر فاصله زیادی دارند. این دسته ستارگان گاه خود گروهی از یک صورت فلکی می باشند. دب اکبر هم از هفت ستاره درخشان صورت فلکیUrsaMajor (خرس بزرگ) تشکیل شده است.

حقیقت ششم، رژیم خورشیدی

خورشید به دلیل بادهای خورشیدی در هر ثانیه یک میلیارد کیلوگرم وزن کم می کند. بادهای خورشیدی مواد و ذراتی هستند که به خاطر دمای بیش از حد خورشید از آن جدا می شوند و حاصل انرژی جنبشی بیش از اندازه در آن می باشند. آیا می دانید که یک سر سوزن از انرژی خورشید کافی است تا انسانی در فاصله ۱۶۰ کیلومتری آن کشته شود؟

حقیقت هفتم، نور باستانی

نوری که همین الان از خورشید به زمین می رسد ۳۰ هزار سال عمر دارد. نور خورشیدی که ما امروز می بینیم ۳۰ هزار سال پیش در هسته خورشید تولید شده است. این نور بیشتر این زمان را صرف عبور از اتم های متراکم سازنده خورشید نموده و از زمان خروج از خورشید تا وقتی به زمین برسد، تنها هشت دقیقه وقت صرف کرده است! حرارت هسته خورشید ۰۰۰/۶۰۰/۱۳ کلوین می باشد (درجه حرارت کلوین برابر درجه سانتیگراد بعلاوه عدد ۲۷۳ است).

حقیقت هشتم، خداحافظ دوست قدیمی!

ماه به تدریج از زمین دور می شود. هر ساله ماه ۸/۳ سانتی متر از زمین بیشتر فاصله می گیرد. در عین حال سرعت گردش زمین به دور خودش در هر روز از هر قرن ۰۰۲/۰ ثانیه کاهش می یابد. دانشمندان نمی دانند ماه چگونه به وجود آمده است ولی همه این تئوری را پذیرفته اند که زمانی یک شی بزرگ به اندازه مریخ به زمین اصابت کرد و در نتیجه ماه از آن جدا شد.

منبع: آفتاب