چون روزولت در اظهارات خود اشاره به وجود کثافت احتمالی در کف یک ساختمان کرده بود از همان روز به این روش افشاگری یک جانبه «ماک ریکینگ» اطلاق شده است و اصطلاح « مطبوعات زرد (رنگ فضولات)» از همین جاست.
14 اپریل 1906 تئودور روزولت رئیس جمهور وقت آمریکا روش افشاگری روزنامه های آن زمان که تلاش خودرا تنها متوجه صاحبان کمپانی ها و بازرگانان و بانکها کرده بودند و به پر و پای آنان می پیچیدند «ماک ریکینگMuckraking» نامید و گفت: افشاگری، وظیفه روزنامه نگار است که اصلاحیه اول قانون اساسی ما دست او را باز گذارده است ولی نه این که تنها سراغ برخی کمپانی ها و پاره ای از پولدارها برود و نگاهی به کارهای بد دیگران نکند؛ ما سیاستمدارانی هم داریم که با اعمال خود ـ تعمدی و یا سهوی ـ به جامعه خیانت می کنند، و در افراد دیگر هم انحراف وجود دارد.
وی که در یک نشست رسمی قوه مقننه شرکت کرده بود افزود: روزنامه نگار پس از ورود به دفتر کارش باید حب و بغض خود نسبت به افرادرا کنار بگذارد و با دیدی منصفانه و بی طرفانه به جامعه و اعضای آن و نهادها بنگرد. اگر در فردی و یا موسسه ای عیبی عمومی مشاهده کند باید حسنش را ببیند و با هم بسنجد و بنویسد تا مخاطب باور کند که وی ناظری بی طرف است و نوشته او را به ذهن بسپارد و خواستار حل مسئله شود.
روزولت گفت: این روزنامه نگاران وقتی وارد یک ساختمان می شوند، به عظمت ساختمان و کارهایی که در آن انجام می شود توجه نمی کنند و تنها کف اطاقها و راهروها را در جستجوی یک قطعه کثافت می کاوند که از ته کفش یک مشتری (رجوع کننده) جدا شده است و فقط آن را زیر ذره بین قرار می دهند و ذهن مردم را از کارهای خوب برمی گیرند و آنان را منفی باف می کنند به گونه ای که گمان می برند صاحبان کمپانی ها و … تنها یک هدف دارند و آن غارت مردم است و خدمات آنها را در نظر نمی گیرند.
من از قواعد و اصول و روشهای روزنامه نگاری اطلاع چندان ندارم، اما می دانم که قانون اساسی دست آنان را باز گذارده که عادلانه به مسائل نگاه کنند و همه جانبه بنویسند و تا چیزی برایشان ثابت نشده است درباره اش قضاوت نکنند که نگاه مردم به قلم روزنامه نگار و نوشته های روزنامه است و می دانیم که مردم به همان گونه که هنگام خوردن استیک (کباب) به فکر چگونگی پرورش گاو، ذبح و پخت و پز آن فرو نمی روند؛ در مورد روزنامه ها هم محصول را که همان «نوشته» است می بینند و ….
چون روزولت در اظهارات خود اشاره به وجود کثافت احتمالی در کف یک ساختمان کرده بود از همان روز به این روش افشاگری یک جانبه «ماک ریکینگ» اطلاق شده است و اصطلاح « مطبوعات زرد (رنگ فضولات)» از همین جاست.
روزولت در نطق خود، نام دو روزنامه نگار را که تندروهای این نوع افشاگری بودند (لینکن استیفنز Lincoln Steffens و ایدا تاربل Ida Tarbell ) بر زبان جاری ساخت. استیفنز در یک رشته گزارش، سوء عمل کمپانی استاندارد اویل را نوشته بود و «تاربل» تحت عنوان «مایه شرم شهرها» برضد ثروتمندان و بازرگانان افشاگری می کرد که گزارشهای هر دو بعدا به صورت کتاب انتشار یافته است.
باید توجه داشت که روزنامه نگاری اینوستیگیتیو (تعقیب مسائل، همانند کاراگاه پلیس) با ماک ریکینگ متفاوت است که در «ماک ریکینگ» تنها بدگویی می شود و در روزنامه نگاری اینوستیگیتیو با هدف خدمت به جامعه، فسادزدایی و پیشگیری از بسط فساد شرح یک ماجرای مکشوفه (بد و یا خوب) می آید.
منبع: شارا
