کاربرد رنگزاهای طبیعی در دوران نوسنگی و ساسانیان و پس از اسلام در رنگرزی الیاف پشمی و پنبه مرسوم بوده است.
به گزارش پایگاه خبری دانستنی آنلاین به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، محمدرضا شاهپروری، گفت: مواد رنگزای طبیعی در ادوار گوناگونی اعم از نوسنگی، ساسانیان و پس از اسلام کاربرد زیادی در رنگرزی الیاف پشمی و پنبه داشته است.
شاهپروری در ادامه افزود: کاربرد رنگزاهای طبیعی به رغم مزایای بسیار، از محدودیت هایی همانند امکان پایین بازتولید فام رنگی برخوردار است که این قابلیت برای استحصال رنگ های ترکیبی همانند نارنجی و سبز تشدید می شود.
کاربرد رنگزاهای طبیعی در نساجی
او با تاکید بر اهمیت به دست آوردن فام رنگی یکسان در نساجی سنتی، گفت:عدم امکان باز تولید فام رنگی، خسارات جبران ناپذیری برای تولیدکنندگان این عرصه ایجاد می کند.
شاهپروری افزود: به همین دلیل باید قابلیت ترکیب مواد رنگزا و درجه سازگاری هر یک در مقایسه با دیگری محاسبه شود، در واقع پیش از انجام رنگرزی با مخلوطی از مواد رنگزای طبیعی، باید به معیاری با عنوان سازگاری مواد رنگزا توجه داشت.
او در توضیح این معیارگفت: معیاری که میزان رنگ همانندی یک فام را در دفعات رنگرزی نشان داده و قابلیت یا عدم امکان ترکیب مواد رنگزا را بیان کند.
کاربرد رنگزاهای طبیعی روناس، اسپرک و پوست انار
او با اشاره به این که تاکنون تحقیقات کمی به قابلیت ترکیب و سازگاری مواد رنگزای طبیعی پرداخته است، از محاسبه سازگاری ترکیب سه ماده رنگزای روناس، اسپرک و پوست انار در حمام رنگرزی مخلوط خبر داد.
شاهپروری در توضیح نتایج این تحقیق گفت: دو ماده رنگزای روناس و اسپرک از درجه سازگاری مطلوبی برخوردار هستند در حالی که ترکیب پوست گردو با سه ماده رنگزای دیگر موجب استحصال سازگاری پایین با درجه ضعیف می شود.
او تاکید کرد: امکان ترکیب هر یک از ماده رنگزای مذکور با پوست گردو به سبب وجود سازگاری ضعیف وجود ندارد.
منبع: روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری
