نقش مهارت های ارتباطی همسران جوان در زندگی مشترک

#مهارت_های_ارتباطی #همسران_جوان #زندگی_مشترک #بیشتر_بدانیم #دانستنی
آغاز زندگی مشترک با پیمان مقدس ازدواج بین دو نفر (زن و مرد) شروع می شود. زن و مردی که از دو خانواده ی متفاوت و گاهی دو قشر متفاوت هستند؛ لذا تفاوت سلیقه و اخلاق بین این دو سبب می شود برقراری ارتباط سالم و سازنده بین آنان کمی مشکل به نظر آید. گذشته از تفاوت های ساختاری و اخلاقی که بین زنان و مردان وجود دارد مهارت برقراری ارتباط هم بین زنان و مردان متفاوت است. اساس تشکیل خانواده و استحکام و دوام آن بر ارتباط سالم و سازنده و مهارت های ارتباطی همسران جوان در زندگی مشترک استوار است؛ به بیان دیگر، تفاوت بین یک زن و مرد غریبه با زن و شوهر در خانواده، فقط در نحوه و کیفیت ارتباط خلاصه می شود؛ لذا خانواده ای خوش بخت و سرزنده است که ارتباط خوب و صمیمانه ای بین اعضای خانواده حاکم باشد.
متأسفانه در کشور ما به دلیل این که جوانان، آموزش های لازم را در خصوص مهارت های ارتباطی نمی بینند، آمار طلاق های پنهان یا عاطفی بسیار بیش تر از طلاق های رسمی است. در جامعه ی ما زوج هایی هستند که علی رغم تشکیل خانواده و داشتن فرزند، به صورت ظاهری و رسمی در کنار هم زیر یک سقف زندگی می کنند و ارتباطی عاطفی با هم ندارند و گاهی به دلایلی (هم چون آینده ی فرزندان -حفظ آبرو- مذموم بودن طلاق) مجبورند کنار هم زندگی کنند و همدیگر را تحمل کنند. این موضوع نشان دهنده ی نداشتن مهارت ارتباطی بین همسران جوان است.

پیش نهادهایی برای تقویت مهارت های ارتباطی همسران جوان

احترام و درک متقابل

* اولین رکن در برقراری ارتباط سالم بین زوج های جوان، احترام و درک متقابل است. همسران باید برای هم احترام بالایی قائل باشند و همدیگر را ارزشمند و منحصربه فرد تلقی کنند و این احترام را به زبان آورند. احترام در اصلی ترین شکل آن از طریق توانایی گوش کردن و توجه به همسر نشان داده می شود. درک متقابل هم یعنی زوجین در شرایط بحرانی و سخت خود را جای دیگری بگذارند تا بتوانند همدیگر را درک کنند. هنگامی هم که ابهام یا سوء برداشتی به وجود آمد این عبارت ساده را به کار ببرند. «مطمئن نیستم حرف هایت را به خوبی فهمیدم؛ می توانی بیش تر توضیح دهی؟» این جمله ی ساده به همسر می فهماند که تلاش می کنم تو را درک کنم و از دیدگاه تو به موضوع نگاه کنم. در حقیقت، این همه ی آن چیزی است که به درک و فهم مربوط می شود یعنی توانایی دانستن و درک هم دلانه ی آن چه همسر تجربه کرده است.

چشم پوشی از خطاها و برخورد منطقی

* دومین رکن در برقراری ارتباط سالم بین زوجین، چشم پوشی از خطاها و برخورد منطقی است. بیش ترین سفارش اسلام در مورد مسائل زناشویی، گذشت و اغماض در لغزش ها و اشتباه ها است. زن و مرد باید مانند لباس یک دیگر باشند و خطاها و زشتی های هم را بپوشانند. خداوند در سوره ی بقره آیه ی 187 می فرماید: «آنان (زنان) لباس شما هستند و شما (مردان) لباس آنان هستید». وجود عفو و گذشت به یقین کانون خانواده را گرم نگاه می دارد و اثرهای خوبی بر عواطف زوجین دارد. خداوند در سخت ترین حالت های زندگی مشترک؛ حتی آن جا که کار به جدایی می کشد فرمان به گذشت و بخشش داده است. به این ترتیب، در اختلاف های زناشویی بخشش و گذشت لازمه ی یک زندگی موفق است.
خداوند در آیه ی22 سوره ی نور می فرماید: «باید عفو کنید و چشم بپوشید. آیا دوست نمی دارید خداوند شما را ببخشد؟ و خداوند آمرزنده و مهربان است.» عفو و گذشت، عشق و محبت را تداوم می بخشد. در مواقعی ممکن است شخصی بتواند بر همسر خود چیره گردد و یا حتی آبروی او را بریزد؛ ولی منطق حکم می کند که کوتاه بیاید و برای تداوم زندگی اغماض کند.

رعایت احکام و ارزش های الهی

* سومین رکن، رعایت احکام و ارزش های الهی در زندگی خانوادگی است. بسیاری از اختلاف ها و درگیری ها بین زوج های جوان، بدان دلیل است که یکی از زوجین یا هردو به اصول و ارزش های دینی و اخلاقی پایبند نیست و هرگونه خلاف یا ناشایستی را انجام می دهند. احساس معنویت در زندگی آرامش می آورد. آرامش و معنویت روحی برای ایجاد توازن، شادی، کامیابی و احساس ارزشمندی مفید است.

آگاهی و توجه به تفاوت های زنان با مردان

* چهارمین رکن در خصوص مهارت های ارتباطی زوج های جوان، آگاهی و توجه به تفاوت های زنان با مردان است. بسیاری از زوج های جوان به دلیل بی اطلاعی از این تفاوت ها ناخواسته موجب رنجش خود و همسرشان می شوند. برای این که زن و مرد بتوانند روابط صمیمانه و بهتری داشته باشند باید تفاوت های هم دیگر را بشناسند. تشریح این تفاوت ها در این مجال کم نمی گنجد؛ بلکه نیاز به بحث مستقلی دارد؛ اما به جهت ضرورت بحث، تفاوت های مهم ارتباطی بین زنان و مردان را مطرح می کنیم:

– هنگام بروز مشکل ها، مردان معمولاً دوست دارند تنها باشند و به اصطلاح به غار تنهایی فرو روند؛ ولی زنان بر خلاف مردان، دوست دارند حرف بزنند و خود را تخلیه کنند. همین تفاوت باعث می شود مرد موقعی که با چهره ای خسته و گاهی ناراحت (به دلیل مشکل کاری) از محل کار به خانه برمی گردد با سؤال های پی درپی خانمش (که اطلاعی از روان شناسی مردان ندارد) مواجه شود. (چی شده؟ چرا ناراحتی؟ چیزی نمی گویی؟) در نتیجه مرد هم که دلیل این همه پرس وجوهای زنش را نمی داند، عصبانی شده و منجر به بحث و مشاجره گردد؛ لذا ارتباط سالم بین زوجین خدشه دار شود.

– مردها عقیده دارند وقتی کسی مشکلش را با آن ها در میان می گذارد باید به او راه حل بدهند؛ ولی زنان هدفشان از صحبت در خصوص مشکل ها فقط دریافت حس هم دردی و توجه مرد است. حالا یک مرد بی اطلاع، ممکن است در مقابل درددل همسرش فوری راه حل داده و ارتباط صمیمانه ی زوجین، ندانسته با مشکل و سردی مواجه شود. یک مرد آگاه در چنین مواقعی با حوصله و دقت و حس هم دردی به صحبت های زنش فقط گوش می دهد و با ابراز محبت و هم دلی زنش را مورد توجه و التفات قرار می دهد.

– دوست داشتن همسر در مردان معمولاً ثابت و دائمی بوده و تغییرهای کمی دارد؛ در صورتی که دوست داشتن در زنان دوره های صعود و افول زیادی دارد. ممکن است در دوره های خاصی به علت تغییرهای هورمونی زن، شوهرش را دوست نداشته باشد. مردان آگاه و باشعور باید این دوره ی کوتاه را تحمل کنند تا مجدداً زن به حالت اولیه برگردد. در این حالت، یک زوج جوان که اطلاعات لازم را ندارد، ممکن است با عصبانیت و دعوا وضعیت را وخیم تر کند و حتی منجر به از هم پاشیدگی زندگیشان گردد.

کلام آخر

همه ی زوج های جوان، ابتدای زندگی مشترک قصد و هدف شان خوش بختی و تشکیل خانواده ای موفق است. هیچ کس به نیت طلاق و جدایی ازدواج نمی کند و هیچ زوجی در ابتدای زندگی قصد دعوا وکشمکش ندارند؛ ولی بی اطلاعی از تفاوت های ارتباطی زن و مرد و گاهی عدم مهارت های ارتباطی زوجین سبب می گردد اختلاف های کوچک در زندگی پدید آمده و هرروز این اختلاف ها بزرگ و بزرگ تر شود. دقیقاً مانند سنگی که در آب می افتد ابتدا یک موج کوچک درست می کند؛ ولی به مرور موج ها بزرگ و بزرگ تر می شوند. اگر زوج های جوان از ابتدای زندگی با کسب مهارت های ارتباطی مانع چنین اختلاف های کوچکی شوند، می توانند زندگی خانوادگی خویش را بیمه کنند؛ البته جوانان این نکته را هم باید توجه کنند که گذار از دوران تجرد به دوران تأهل اتفاق بسیار مهمی است که باید جدی گرفته شود در دوران تجرد، فرد بیش تر برای خودش زندگی می کند و بیش تر خواسته های خودش مهمند؛ ولی در مرحله ی تأهل، شخص فقط برای خودش زندگی نمی کند؛ بلکه منافع همسر و خانواده اهمیت پیدا می کند؛ لذا گذشت و ایثار در زندگی معنی پیدا می کند. پایگاه دانستنی آنلاین امیدوار است که شاهد خوش بختی تمام جوانان و همسران جوان در کشور عزیزمان باشیم.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه

گردآوری شده توسط پایگاه دانستنی آنلاین