مصادیق قانونی نقض حریم خصوصی در شبکه های اجتماعی

با توجه به استفاده گسترده کاربران اینترنت از شبکه های اجتماعی و همچنین ارتباط تنگاتنگ استفاده از این شبکه ها و حریم شخصی و خصوصی افراد، نیاز به مصادیقی در قانون برای تعیین چارچوبی برای استفاده از این شبکه ها کاملاً مشهود است. چرا که افراد بدون توجه به عواقب کار، به انتشار اطلاعات و عکس از زندگی خصوصی و شخصی خود در این محیط می پردازند و در نهایت ممکن است با مشکلاتی مواجه شوند و به قانون پناه ببرند.

مرکز مدیریت امداد و هماهنگی عملیات رخداد های رایانه ای(ماهر) در راستای آگاهی رسانی قوانین مرتبط با شبکه های اجتماعی، مصادیق نقض حریم خصوصی کاربران را برطبق قوانین جرایم رایانه ای منتشر کرد.

قانون جرایم رایانه ای در سال ۱۳۸۸ برای تعیین مصادیق استفاده مجرمانه از سامانه های رایانه ای و مخابراتی به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید و سپس کمیته تعیین مصادیق محتوای مجرمانه بر اساس ماده ۲۲ این قانون تشکیل و پس از آن فهرستی از مصادیق مجرمانه ارائه شد.

فهرست مصادیق قانونی نقض حریم خصوصی در شبکه های اجتماعی :

• محتوای خلاف عفت و اخلاق عمومی

• محتوای علیه امنیت و آرامش عمومی

• محتوای علیه مقدسات

• محتوای علیه مقامات و نهادهای دولتی و عمومی

• محتوایی برای ارتکاب جرایم رایانه ای و سایر جرایم

یکی از مهم ترین بخش های موجود در قانون جرایم رایانه ای حوزه مرتبط با نقض حریم خصوصی و انجام فعالیت های غیر مجاز در فضای مجازی است که در این فهرست ۱۳ مصادیق قانونی نقض حریم خصوصی در شبکه های اجتماعی ذکر شده است که در قانون به ویژه قانون جرایم رایانه ای جرم انگاری شده است که به شرح زیر می باشد:

۱. دسترسی غیرمجاز به داده‌های رایانه‌ای یا مخابراتی نظیر هک ایمیل یا حساب کاربری اشخاص

۲. شنود غیرمجاز محتوای در حال انتقال در سیستم های رایانه‌ای یا مخابراتی نظیر استفاده از نرم‌افزارهای شنود چت‌های اینترنتی

۳. دسترسی غیرمجاز به داده‌های سری در حال انتقال در سیستم های رایانه‌ای یا مخابراتی یا حامل‌های داده یا تحصیل و شنود آن

۴. در دسترس قرار دادن داده‎های سری در حال انتقال در سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی یا حامل‌های داده برای اشخاص فاقد صلاحیت

۵. نقض تدابیر امنیتی سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی به‌قصد دسترسی به داده‌های سری در حال انتقال در سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی یا حامل‌های داده

۶. حذف یا تخریب یا مختل یا غیرقابل‌پردازش کردن داده‌های دیگری از سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی یا حامل‌های داده به‌طور غیرمجاز

۷. از کار انداختن یا مختل کردن سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی به‌طور غیرمجاز نظیر غیرفعال سازی پایگاه‌داده تارنماها و ممانعت از دسترسی اشخاص به پایگاه‌های اینترنتی شخصی

۸. ممانعت از دسترسی اشخاص مجاز به داده‌های یا سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی به‌طور غیرمجاز

۹. ربودن داده‌های متعلق به دیگری به‌طور غیرمجاز

۱۰. هتک حیثیت از طریق انتشار یافتن صوت و فیلم تحریف‌شده دیگری به‌وسیله سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی

۱۱. نشر اکاذیب از طریق سیستم‌های رایانه‌ای یا مخابراتی به‌قصد اضرار به غیر یا تشویش اذهان عمومی

۱۲. فروش یا انتشار یا در دسترس قرار دادن گذرواژه یا هر داده‎ای که امکان دسترسی غیرمجاز به داده‎ها یا سیستم‎های رایانه‎ای یا مخابراتی متعلق به دیگری را فراهم می‎کند

۱۳. آموزش نحوه ارتکاب جرائم دسترسی غیرمجاز، شنود غیرمجاز، جاسوسی رایانه‌ای و تخریب و اخلال در داده‌ها یا سیستم‌های رایانه‌ای و مخابراتی

بنابراین مشخص است که قانون، برای حریم خصوصی افراد اهمیت قائل شده و مصادیقی در آن در نظر گرفته است. اما بهترین راه برای حفظ حریم شخصی و حفظ اطلاعات در فضای مجازی، محدود کردن اطلاعات شخصی برای به اشتراک گذاری است و تنها خود فرد می تواند در این زمینه به حفظ حریم خصوصی خود کمک کند.

منبع: ایران هشدار

گردآوری شده توسط پایگاه دانستنی آنلاین