مسئولیت اجتماعی در ورزش نیاز به رفتارسازی دارد

محمد رضایی رئیس سابق سازمان ورزش شهرداری تهران گفت: مسئولیت اجتماعی در ورزش نیاز به رفتارسازی دارد.

• نکاتی درارتباط با مسئولیت اجتماعی فردی

به گزارش دانستنی انلاین به نقل از رسانه مسئولیت اجتماعی، از نظر اجتماعی مسئول بودن به  معنای این است که افراد جامعه و سازمان ها بایستی با اخلاق و با حساسیت نسبت به شرایط اجتماعی، فرهنگی و محیط خودشان رفتار کنند. تلاش برای مسئولیت اجتماعی به افراد، سازمان ها و حتی دولت کمک می کند تاثیر مثبتی بر پیشرفت در حوزه های کار و جامعه داشته باشد. مسئولیت اجتماعی فردی در مقایسه با مسئولیت اجتماعی گروهی مفهوم جدیدی است اما قدمتی برابر قانون طلایی با دیگران طوری رفتار کنیم که دوست دارید با شما رفتار شود دارد. مسئولیت اجتماعی با ایجاد یک موضع فعال نسبت به تاثیرگذاری مثبت بر دیگران و محیط بیرون از دارایی خود گسترش پیدا می کند. در مورد مسئولیت اجتماعی فردی بایستی به نکات دیگری هم اشاره کنیم که این نوع مسئولیت پذیری در جامعه سبب می شود که مسئولیت پذیری اجتماعی در میان گروه های مختلف یک جامعه هم به وجود بیاید چون اجتماع از مجموعه افراد تشکیل می شود. در نتیجه فرهنگ مسئولیت اجتماعی را مشخص می کند. این رابطه آمیخته بین مسئولیت اجتماعی گروهی و فردی است. افراد از نظر اجتماعی مسئولیت پذیرتر می شوند و در واکنش به این اشتباهات باید برای برآوردن نیازهای افراد توجه بیشتری به حوزه های مسئولیت خودشان در جامعه داشته باشند.مسئولیت اجتماعی در ورزش نیز یکی از مهم ترین مسئولیت های اجتماعی است که به سلامتی به عنوان یکی از ارکان اصلی زندگی افراد جامعه بستگی دارد.«رسانه مسئولیت اجتماعی» در این زمینه با مهندس محمد رضایی رئیس سابق سازمان شهرداری تهران گفت وگو کرده که در ادامه ماحصل این گفت وگو را می خوانید.

*مسئولیت اجتماعی چه نقشی در همگانی کردن ورزش در بین مردم دارد؟ چگونه می توان از مسئولیت اجتماعی برای تقویت فرهنگ سازی در زمینه ورزش همگانی استفاده کرد؟

در مرحله نخست باید به سمت همگانی کردن ورزش حرکت کرد و همه سرمایه ها را به سمت ورزش قهرمانی نبریم.به عنوان مثال یکی از حمایت هایی که سازمان ورزش شهرداری تلاش کرد آن را محقق کند صدور کارت هایی برای ورزش شهروندان بود که پس از مدتی دوباره شارژ شود. این کارت ها نیز تنها برای ورزش کردن و حضور در ورزشگاه ها قابل استفاده بود.بدون تردید با چنین طرح هایی مردم به ورزش کردن تشویق می شوند و می توان آنها را به سمت ورزش همگانی سوق داد.در سطح کلان اگر ما به دنبال تحقق مسئولیت اجتماعی در زمینه ورزش هستیم باید تلاش کنیم در سطح جامعه رفتارسازی کنیم.واقعیت این است که حوزه اجتماعی در کشور ما شلوغ است و مشکلات زیادی در این زمینه وجود دارد. به همین دلیل نیز بسیاری از طرح ها به حالت نیمه تمام رها می شود و به نتیجه نمی رسد.

در چنین شرایطی به جای اینکه به دنبال به نتیجه رسیدن همه مطالبات اجتماعی باشیم که ممکن نیست،باید در طی یک مدت تنها چند موضوع مهم اجتماعی را در دستور کار قرار بدهیم و درباره آن در سطح جامعه رفتار سازی صورت بگیرد.

پس از یک مقطع زمانی شرایطی به وجود می آید که مطالبات اجتماعی ساماندهی می شود و می توان برای مشکلات دیگر نیز برنامه ریزی انجام داد. مهم ترین نکته در این زمینه که به مسئولیت اجتماعی نیز مرتبط است رفتارسازی درباره مسائل اجتماعی است.

*رفتار سازی چگونه می تواند مسئولیت اجتماعی را در سطح جامعه تقویت کند؟

رفتارسازی به معنای این است که یک رویکرد اجتماعی که نتایج مثبت برای جامعه دارد به عنوان یک الگو در سطح جامعه مطرح شود و مسئولان در راستای آن بسترسازی کنند. به عنوان مثال مردم این نکته را در نظر داشته باشند که ورزش روزانه حتی در حد نیم ساعت می تواند بسیاری از رفتارهای آنها را تغییر بدهد و شرایطی را به وجود بیاورد که آنها با سلامت جسمی و روانی بیشتری به امور روزمره خود بپردازند.ورزش باعث می شود انسان خود را دوست داشته باشد و برای سلامتی خود ارزش قائل باشد. بدون تردید چنین فردی رفتار بهتری نیز با خانواده و افراد جامعه خواهد داشت و این رفتار مناسب را به فرزندان خود نیز آموزش خواهد داد.ما باید درباره مسائلی در حوزه اجتماعی سرمایه گذاری کنیم که مهم تر است و در اولویت قرار دارد.در این زمینه نیز باید رفتارسازی کنیم تا به عنوان یک الگو در سطح جامعه شناخته شود.من در زمانی که مسئولیت سازمان ورزش شهرداری تهران را برعهده داشتم با حضور در بین مردم و تقویت ورزش همگانی به مرور زمان به این نتیجه رسیدم که اگر ورزش همگانی مورد توجه قرار بگیرد و با رفتارسازی به عنوان یک الگو در سطح جامعه مطرح شود در نهایت از دل همین ورزش همگانی ورزش قهرمانی نیز بیرون می آید و با کمترین سرمایه گذاری می توان بهترین بهره وری را به دست آورد.کشورهایی که موفق شده اند در ورزش قهرمانی دستآوردهای مهمی به دست بیاورند به جای اینکه در ورزش قهرمانی سرمایه گذاری کنند این سرمایه گذاری را در ورزش همگانی انجام داده اند تا به واسطه آن موفقیت در ورزش قهرمانی نیز به دست بیاید.

*مهم ترین موانع تحقق مسئولیت اجتماعی در ورزش همگانی توسط شهرداری ها چیست؟

 در این زمینه دو نوع نگاه وجود دارد. نخست اینکه همه امور ورزش همگانی در اختیار مردم قرار بگیرد و شهرداری تنها وظیفه توسعه ورزش همگانی را برعهده داشته باشد.نگاه دوم این است که شرایط مردم به شکلی نیست که بتوانند در این زمینه هزینه پرداخت کنند. به همین دلیل شهرداری به عنوان یک کالای خدماتی به موضوع نگاه کند و تلاش کند سرمایه را از بخش های غیر ضروری بگیرد و به جای آن در ورزش به دلیل اینکه با سلامتی مردم در ارتباط است هزینه کند.

سیاست هایی که در زمینه ورزش همگانی در دستور کار قرار می گیرد باید متناسب با وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم باشد. به عنوان مثال خدماتی مانند استفاده از استخر در مناطق مختلف تهران باید با توجه به وضعیت اقتصادی همان منطقه مورد توجه قرار بگیرد.ما باید با رفتار سازی در حوزه های اجتماعی و به خصوص ورزش تغییر ایجاد کنیم.در چنین شرایطی است که می توان نسبت به تحق مسئولیت اجتماعی در جامعه امیدوار بود.

انتهای پیام///