به گزارش پایگاه خبری دانستنی آنلاین به نقل از رسانه مسئولیت اجتماعی ،میزان تلفات در جاده های ایران به اندازه ای است که به یک چالش مهم تبدیل شده و سالانه جان بسیاری از هم وطنانمان را می گیرد.
براساس اعلام رییس گروه آموزشی و مرکز تحقیقات سلامت درحوادث و بلایا دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی اعلام کرد: حوادث ترافیکی، سالانه بیش از ۱۷ هزار کشته و بیش از ۴۴ هزار معلول دائمی برجای می گذارد و متاسفانه در کنار آن، ۵۳ مخاطره در ایران شناسایی شده است که ۱۳ مخاطره اولویت دارند و همه این حوادث سبب بیش از ۷۵۰ هزار مراجعه در سال به نظام سلامت می شود.
حمید رضا خانکه افزود: این درحالی است که سالانه عددی حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد تولید ناخالص ملی کشورمان فقط برای حوادث هزینه می شود که حجم زیادی از آن به حوادث ترافیکی اختصاص دارد.
وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر، متاسفانه بالای ۹۰ درصد حمل و نقل در کشور ما ، جاده محور است، درصورتی که این عدد در دنیا، کمتر از ۵۰ درصد می باشد و بیشتر حمل و نقل عمومی در دیگر کشورها، ریل محور است. بنابر این، باید این زیرساخت ها فراهم بشود تا سلامت و ایمنی مردم تامین شده و بتوانیم جامعه ای پربار با توسعه پایدار داشته باشیم.
رشد ۳۱ درصدی حوادث رانندگی در سال ۱۴۰۰
سازمان پزشکی قانونی کشور با استناد به گواهی‌های مرگ صادرشده در دوماهه اول سال ۱۴۰۰ اعلام کرد که: در طی مدت موردنظر، ۲۵۹۶ نفر در حوادث رانندگی در ایران، جان خود را از دست دادند. کشته‌شدگان حوادث رانندگی در مدت مشابه سال گذشته ۱۹۸۰ نفر بود که در مقایسه با رقم فعلی، ۳۱.۱ درصد رشد داشته است.
پزشکی قانونی همچنین آمار جانباختگان تصادفات نوروزی را اعلام کرد که بر اساس آن بیش از ۱۱۰۰ نفر در تصادفات نوروز سال ۱۴۰۱ جان خود را از دست داده‌اند.
پزشکی قانونی اعلام کرد: براساس آمار اولیه جمع آوری شده توسط واحد آمار سازمان پزشکی قانونی کشور، در طرح نوروزی ۱۴۰۱ یعنی ۲۵ اسفند ۱۴۰۰ تا ۱۵ فروردین۱۴۰۱ ، یکهزار و ۱۰۱ نفر در حوادث رانندگی جان خود را از دست دادند که از این تعداد ۷۸۷ نفر مرد و ۳۱۴ نفر زن بودند. همچنین از این تعداد ۸۰۰ نفر در محورهای برون شهری، ۲۳۱ نفر در مسیرهای درون شهری، ۶۰ نفر در مسیرهای روستایی و مابقی در سایر مسیرها جان باخته اند.
نقش شرکت های خودروسازی در تلفات جاده ای
برخی از کارشناسان دلیل کیفیت پایین خودروهای صفر داخلی را انحصاری بودن بازار به دو خودروساز بزرگ، یعنی سایپا و ایران‌خودرو می‌دانند.
کیفیت پایین خودروهای صفر حتی اعتراض نمایندگان مجلس را نیز برانگیخته است.
به عقیده نمایندگان، انحصار در بازار خودرو زمینه‌ساز بروز این مشکلات و عدم توجه به کیفیت ساخت محصولات داخلی شده است.
با توجه به قانون ارتقای کیفی تولید خودرو، وزارت صمت مکلف است برنامه و سیاست‌های مرتبط با ارتقاء کیفیت تولید خودرو، کاهش مصرف سوخت، اجرای کامل استانداردهای اجباری پنجاه‌ویک گانه و استانداردهای موردنیاز قطعه‌سازی، استانداردهای ایمنی و آلایندگی را ابلاغ کرده و از طریق سازمان استاندارد، از تولید یا ورود خودروها و لوازم غیر استاندارد جلوگیری کند.
چندی پیش انتقادات از صنعت خودروسازی، وزیر صنعت، معدن و تجارت را به مجلس کشاند. سیدرضا فاطمی‌امین در صحن علنی اعتراف کرد که :«وضعیت نامطلوب کیفیت خودروهای داخلی قابل انکار نیست».
وی توضیح داد: ۷۰ درصد کیفیت خودروها به کیفیت قطعه باز می‌گردد و ۳۰ درصد به مونتاژ و خودروساز بستگی دارد. کیفیت پایین قطعات نیز به روابط بین خودروساز و قطعه ساز باز می‌گردد که به درستی تنظیم نشده است.
واقعیت غیر قابل دیگر اینکه مصرف کننده همیشه در خرید خودرو های گران ایرانی در قبال استاندارد های ضعیف این خودرو ها متضرر شده است.
برخی از خودرو های ایرانی پس از تولید و تحویل به مشتری تازه وارد مرحله دیباگ گیری می شود. از سوی دیگر نداشتن آیتم های مختلف مشتری را دچار مشکلات می کند. نکته بسیار جالب دیگری که در خودرو های ایرانی به چشم می خورد صداهای عجیب و غریب موتور خودرو ها در مدل های مختلف است ، بطور مثال صدای موتور خودرو های مدل ۸۵ بسیار بی صدا تر از مدل های تولیدی دهه۹۰ است ، این موضوع بسیاری از خریداران را از خرید خودرو های صفر ناراضی می کند.
شرکت های خودروساز مسئولیت اجتماعی خود را انجام نمی دهند
یک سازمان برحسب نیازی عمومی و اجتماعی به‌وجود می‌آید و مبنای ایجاد سازمان نیاز به تولید کالا و یا ارائه خدمت به جامعه است. به همین دلیل نه سازمان می‌تواند خود را از جامعه جدا کند و نه جامعه می‌تواند بدون سازمان زندگی کند. از نتایج این رابطه لاینفک این است که هر تصمیم و عمل سازمان به نحوی روی جامعه تأثیر می‌گذارد.تأثیرگذاری فوق باعث می‌شود که آحاد جامعه، خود را در عملکرد سازمان سهیم دانسته و از سازمان مسئولیت خواسته و حسابرسی کنند.
آمارها و اظهارات مسئولان و مردم نشان می دهد که شرکت های خودروساز در ایران به رسالت اصلی خود که حفظ جان و افزایش کیفیت خودروها است عمل نمی کنند. در چنین شرایطی شرکت های بزرگ خودرو ساز مانند ایران خودرو و سایپا مانور زیادی روی فعالیت های مبتنی بر مسئولیت اجتماعی خود انجام می دهند.
سوال اینجاست که شرکت هایی که وظایف و رسالت اصلی خود را انجام نمی دهند چگونه می توانند در زمینه مسئولیت اجتماعی فعالیت داشته باشند و در زمینه مسئولیت اجتماعی تبلیغ کنند. این رفتار متناقض نشان دهنده این نکته است که فعالیت هایی که به نام مسئولیت اجتماعی در این دو شرکت انجام می شود واقعی نیست و بلکه به نوعی مانور تبلیغاتی است.
به گفته رئیس سازمان استاندارد ملی شرکت های خودروساز حتی کف کیفیت را هم رعایت نمی کنند. اسلام پناه در این زمینه معتقد است: استاندارد، کف کیفیت است و همه کیفیت نیست. نظام ارزیابی کیفی خودرو، مجموعه‌ای از عوامل و مولفه‌هاست. ما کفِ کیفیت را در نظر گرفتیم اما همان هم رعایت نمی‌شود. اینکه استانداردها رعایت نمی‌شود به این سبب است که استانداردها به کمک خودروسازها تدوین و ابلاغ می‌شود اما در نهایت خودروسازان ملزم به اجرا هستند که به بهانه‌ها و در برهه‌های مختلف همچون بهانه تحریم‌ها از رعایت آن‌ها سر باز می‌زنند.
به همین دلیل نمی توان شرکت هایی که وظایف خود را نسبت به مردم جامعه به خوبی انجام نمی دهند در زمره شرکت هایی قلمداد کرد که در زمینه مسئولیت اجتماعی فعالیت می کنند. بدون تردید تبلیغاتی نیز که در این زمینه از سوی این شرکت ها به نام مسئولیت اجتماعی انجام می شود قابل قبول نیست و با واقعیات فاصله دارد.
