دانستنی های بازی های خانگی / بازی با قلم و کاغذ

دانستنی آنلاین: بازی های ساده اما هیجان انگیز خانگی وجود دارند که با یک فقره کاغذ و قلم می توانند اوقات قرنطینه خانگی شما را لذت بخش کنند.

به گزارش پایگاه خبری دانستنی آنلاین، در این دوران پرالتهاب شیوع بیماری کرونا، با چند کاغذ و قلم می توانید اوقات لذت بخشی را برای خانوادتان رقم بزنید. کاغذها گاهی زمین بازی شما هستند و گاهی هم جایی برای پیاده کردن محتویات مغز شما.

بازی اسم فامیل

کلاسیک ترین بازی جمعی. تعداد نفرات بازی نامحدود است. فقط به قلم و کاغذ نیاز دارید تا صفحه را برای اسم، فامیل، شهر، کشور، غذا، اشیا، حیوان، ماشین و … ستون بندی کنید. به نوبت هر کسی یک حرف را اعلام می کند و خودش و بقیه شروع می کنند کلمه های مرتبطی را که با آن حرف خاص شروع می شود، زیر ستون ها می نویسند. حضور ذهن و سرعت عمل فاکتورهای برتری در این بازی هستند.

اولین نفری که تمام ستون ها را پر کرد، برگه اش را بالا می گیرد و «استوپ» کشیده و بلندی می گوید و شروع می کند به کولی بازی که «ممد ننویس، من استوپ گفتم!». شیوه امتیازدهی هم این شکلی است که به جواب های صحیح ۵ امتیاز تعلق می گیرد و اگر کسی برای یکی از ستون ها اسمی منحصر بفرد را نوشته باشد که بقیه آن را خالی گذاشته باشند، ۱۰ امتیاز می گیرد. البته برخی به خوب کلکی سوار می کنند و مثلا می خواهند با حرف «غ» و نوشتن غلام، غلامی، غلام پلاستیکی، غلام شهر، غلام پلو و … امتیاز بگیرند!

دبرنا

هر کسی چهارتا کارت چهارخانه دارد که توی بعضی خانه هایش اعدادی از یک تا فلان نوشته شده. کیسه سفیدی هم هست که تویش مهره هایی  با همین اعداد وجود دارند.

در هر دور از بازی، به هر کس چند کارت می رسد و یک نفر کیسه را دستش می گیرد و مهره ها را به هم می زند. بعد مثلا سه تا مهره را بیرون می کشد و عددش را می خواند. اگر شماره مهره با شماره یکی از خانه های کسی یکی باشد، مهر به او داده می شود تا روی همان خانه بگذارد.

بقیه هم اگر این شماره را داشته باشند، باید با نخودی، لوبیایی چیزی پرش کنند. هر کسی خانه هایش را پر کند، این دست را برده. بعدش کیسه دست به دست می چرخد و همین چرخه ادامه پیدا می کند.

دوز

به قول فرنگی ها «ایکس – او»؛ یک بازی دو نفره که فقط یک کاغذ و قلم لازم دارد. در شکل کلاسیک بازی، در یک صفحه جدولی ۳ در ۳ می کشید و هر یک از طرفین یکی از علامت های ضربدر یا دایره را برای خودشان انتخاب و تلاش می کنند یکی از ردیف های افقی، عمودی یا قطری را پرکنند.

نقطه بازی

یک نفر باید یک کاغذ را به شکل مرتب پر از نقطه کند. بعد چند نفر سعی می کند با خط هایی که به نوبت می کشد، یک مربع از خط ها ایجاد و یکی از چهارخانه ها را مال خود کنند و هر خانه ای را که کامل کرد، با افتخار اولین حرف اسم خودش را توی آن خانه بنویسد.

کسی که یک خانه را تصاحب می کند، جایزه دارد که یک خط دیگر هم بکشد که اگر شانسش خوب باشد و خط قبلی را با زرنگی کشیده باشد، می تواند یک خانه دیگر را برای خودش کند. آخر بازی  وقتی دیگر نمی شود به خط ها اضافه کرد، هر کس تعداد خانه های خودش را می شمارد. طبعا کسی که واحدهای بیشتری دارد، برنده است.

شاه، دزد، وزیر

این بازی معمولا با چهار نفر انجام می شود. ابتدا تکه های همشکل و کوچکی از کاغذ تهیه می شود و روی هر کدام کلمات شاه، وزیر، جلاد و دزد نوشته می شود. کاغذها به شکل یکسان تا می شود تا کسی از داخل آن خبردار نشود. بعد هر یک از بازیکنان کاغذی را برمی دارند. وقتی همه کاغذها را برداشتند و از سمت خودشان خبردار شدند، شاه رو به دیگران می گوید: «وزیر من کیست؟» اینجا وزیر با نشان دادن کاغذ، خودش را به شاه معرفی می کند. شاه می گوید: «دزد را از میان این دو پیدا کن.»

وزیر یک نفر را به عنوان دزد معرفی می کند. اگر حدس وزیر درست بود که شاه فرمان شکنجه ای را به جلاد صادر می کند و جلاد هم دزد بخت برگشته را شکنجه می کند. اما اگر حدس وزیر اشتباه بود و جلاد را اشتباها به جای دزد معرفی کرده بود، شاه می گوید «به جلاد توهین کردی؟!» و بعدش دوباره شاه شکنجه ای را به جلاد می گوید تا جلاد، وزیر بیچاره را تنبیه کند. شکنج ها معمولا دردآور و از مشهورترین هایش سبیل آتشین یا بشین و پاشو است.

بازی اسم پیشانی

نوعی ۲۰ سوالی جمعی است. هر بار یکی از جمع می شود سوژه بازی و جماعت با اجماع روی او اسم می گذارند و می چسبانند روی پیشانی اش. آن فرد هم آنقدر سوال می کند تا اسمش را حدس بزند و کشف کند.