مسئولیت پذیری کودکان از جمله مهارتهای لازم در زندگی است. کتاب “آموزش مسئولیت پذیری به کودکان” نوشتهی لیلا بنائیان، با ارائه مطالب و راهکارهایی ارزشمند به کودکان و نوجوانان کمک میکند تا با پیدا کردن ابزارهای نگرش و ارزشیابی بتوانند بهتر تصمیمگیری کنند و پذیرای مسئولیت زندگی خود باشند.
به گزارش دانستنی آنلاین، حس مسئولیتپذیری کاملاً اکتسابی محسوب میشود و وراثتی نیست؛ یعنی میتوان آن را به وسیلهی قوانین تربیتی به فرد دیگری انتقال نماییم. زمانیکه که کار مشخص و واضحی را به شخصی میسپارید و او توان پذیرش یا رد آن را دارد، به چنین شرایطی مسئولیتپذیری گفته میشود. اگر شخص آن مسئولیت را پذیرفت یعنی پیامدهای ناشی از آن کار را نیز برعهده گرفته است.
مسئولیت پذیری از جمله احساساتی است که از ایام کودکی و در خانواده آغاز میشود و شکل میگیرد. والدین کسانی هستند که میتوانند با تربیت صحیح چنین حسی را در فرزند خود پررنگ کنند. با این اوصاف، والدین باید مسئولیتهایی را با روش صحیح بر عهدهی فرزندان خود بگذارند تا احساس مسئولیت پذیری از سنین پایین در آنها تقویت شود.
جامعهی در حال توسعه امروزی نیازمند افرادی مسئول و خودکفاست. ما اگر بخواهیم کودکانی مستقل داشته باشیم باید آموزش مهارت مسئولیتپذیری را از مدارس و خانهها شروع نماییم. همانطور که میدانید انسانهای امروزی بیشتر از قبل نیازمند پذیرش مسئولیت برای زندگی و سرنوشت خود میباشند و این امر وقتی اتفاق میافتد که آموزش و پرورش مبنای خود را بالا بردن درک کودکان و نوجوانان در مورد نقش خود در زندگیشان بگذارد تا یاد بگیرند برای رسیدن به هدفها و افزایش کیفیت زندگی باید برنامهریزی و تلاش کرد.
در بخشی از کتاب آموزش مسئولیت پذیری به کودکان میخوانیم:
اجتماعی شدن فرایندی است که طی آن کودک ناتوان به تدریج به شخص خود آگاه، دانا و ورزیده در شیوههای فرهنگی که در آن متولد گردیده است تبدیل میشود. اجتماعی شدن نوعی برنامهریزی فرهنگی، نیست که در آن کودک تأثیراتی را که با آنها برخورد میکند به طور انفعالی جذب نماید. حتی کودک نوزاد نیازها و خواستهایی دارد که بر رفتار کسانی که مسئول مراقبت از او هستند تأثیر میگذارد. اجتماعی شدن نسلهای مختلف را به یکدیگر پیوند میدهد. تولد یک کودک زندگی کسانی را که مسئول پرورش او هستند تغییر میدهد و در نتیجه آنها خودشان فرایندهای یادگیری جدیدی را تجربه میکنند.
تجربۀ پدر و مادری معمولاً فعالیتهای بزرگترها را به کودکان برای بقیۀ زندگی هر دو پیوند میدهد. بدیهی است بزرگترها هنگامی که پدربزرگ و مادر بزرگ میشوند، هنوز پدر و مادر باقی میمانند، و بدین سان یک رشته روابط دیگری را به وجود میآورند که نسلهای مختلف را به هم پیوند میدهد. اگرچه فرایند یادگیری فرهنگی در دوران بچگی و اوایل کودکی شدیدتر از دورههای بعدی است، یادگیری و سازگاری در سراسر دور زندگی ادامه مییابد.
اجتماعی شدن فرایندی است که به انسان، راههای زندگی کردن در جامعه را میآموزد و شخصیت میدهد و ظرفیتهای او را در جهت انجام وظایف فردی و به عنوان عضو جامعه، توسعه میبخشد.
هم اکنون می توانید این کتاب را از سایت کتابراه خریداری و دانلود کنید.
