دانستنی آنلاین – مریم شقاقی:براساس اخباری که از نمایشگاه رسانه های ایران منتشر شده غرفه‌های بیست‌وچهارمین نمایشگاه رسانه‌های ایران در راستای مسئولیت اجتماعی و با هدف جلوگیری از هدر رفت منابع، کاهش نخاله های نمایشگاهی و پیشگیری از حوادث، سازگار با محیط زیست ساخته می‌شوند.
این اقدام معاونت امور رسانه و تبلیغات این نمایشگاه با توجه به یکی از شاخص های مهم مسئولیت اجتماعی یعنی حفظ محیط زیست صورت می گیرد. اقدامی که نشان می دهد برای برگزارکنندگان این نمایشگاه موضوع مسئولیت اجتماعی در اولویت نخست قرار داشته است.اقدامی که می تواند به سایر بخش ها نیز سرایت کند و زمینه ساز تغییر نگاه نسبت به مسئولیت اجتماعی در بین برخی مدیران شود.
ستاد اجرایی در این دوره از نمایشگاه تصمیم گرفته تا غرفه‌های رسانه‌های متقاضی با سازه‌هایی مبتنی بر سازگاری محیط زیست ساخته شود که مهمترین مزایای این سازه‌ها جلوگیری از اتلاف منابع و همچنین حفظ ایمنی با پیشگیری از حوادثی مانند آتش‌سوزی است.
همچنین استفاده از سازه‌های دوستدار محیط زیست علاوه بر قابلیت چندبار مصرف بودن و در نتیجه کاهش نخاله‌های نمایشگاهی، با هدف جلوگیری از هدر رفت منابع و صرفه اقتصادی در دستور کار قرار گرفته است.
راحتی در حمل و سرعت در نصب نیز با توجه به محدودیت زمانی از دیگر مزیت های این سازه های نمایشگاهی سازگار با محیط زیست است.
نمایشگاه رسانه های ایران
مهم ترین فاکتورهای زیست محیطی نمایشگاه ها
غرفه سازی سازگار با محیط زیست بخشی از وظیفه این تجارت در این رابطه می باشد. بخشی دیگر مربوط به همکاری و مسیر هدف غرفه دار و صاحب غرفه می باشد که می تواند با کمی تلاش و برنامه ریزی، علاوه بر فروش و رونق کسب و کار خود، در این راستا قدم بردارد.
بسیاری از شرکت ها در کنار برنامه ریزی کسب و کار خود، اهداف اجتماعی نیز دارند.بسیاری از مدیران متوجه شده اند که اقدامات لازم در خصوص حفاظت از محیط زیست می تواند به محیط محلی خود و جهانی سبزتر کمک بسزایی کند.به همین دلیل بنگاه های اقتصادی تلاش می کنند در زمینه غرفه سازی از ابزار و وسایل حافظ محیط زیست استفاده کنند.
براساس مطالعات اخیر، مشتریان بیشتر علاقه مند به کسب و کارها و تهیه محصولاتی هستند که سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند.به هر میزان که محصولات و خدمات مناسب زیستگاه باشد مشتریان بیشتری نسبت به شرکت وفادار و متعهد خواهند بود. گاهی وقت ها ارزان بودن یک محصول یا خدمات ملاک با ارزش برای مشتریان نیست.
اهمیت به محیط زیست
قائل شدن اهمیت برای غرفه های نمایشگاهی دوستدار محیط زیست باعث کاهش هزینه ها می شود. استفاده از مواد سبک تر که باعث حمل و نقل آسان تر و تهیه راحت تر می شود.
وبلاگ ها، وبسایت ها و شبکه های اجتماعی همیشه کارآمد هستند.به همین دلیل اگر بنگاه های اقتصادی وبسایت و اخبار اینترنتی خود را با غرفه و رویداد نمایشگاهی همگام سازند، نمایشگاه را بهتر پوشش خواهند داد. همچنین بنگاه های اقتصادی می توانند پست ها و اخباری را در خصوص کارهایی که در نمایشگاه در رابطه با محیط زیست کرده اند را منتشر کنند و به بازدیدکنندگان و دنبال کنندگان خود اجازه تبادل نظر بدهند.
نکته مهم دیگر این است پرسنل بنگاه های اقتصادی می بایست در این زمینه از آموزش کافی برخوردار باشند و با لزوم استفاده از مواد تجدیدپذیر و عدم اصراف آشنا شوند.
بنگاه ها نباید تلاش سبز خود را محدود به شبکه های اجتماعی کنند و بلکه می بایست با همکاران و پرسنل خود نیز در این رابطه صحبت کنند.در واقع بنگاه ها به همان میزان که به شعارهای خود اعتقاد دارند باید به آن ها نیز عمل کنند.
قرار گرفتن مسئولیت اجتماعی در اولویت نخست
در سال های اخیر بسیاری از شرکت های ایران در مسیر مسئولیت اجتماعی حرکت کرده اند و به دستاوردهای خوبی نیز دست پیدا کرده اند.
با این وجود آنچه اقدام برگزارکنندگان بیست و چهارمین نمایشگاه رسانه های ایران را متمایز می کند این است که توجه به موضوع مسئولیت اجتماعی برای آنها در سرلوحه قرار داشته و در اولویت نخست قرار گرفته است.
بسیاری از شرکت ها و حتی مدیران به مسئولیت اجتماعی به عنوان اولویت و دغدغه نخست خود نگاه نمی کنند و بلکه بیشتر به صورت جانبی و در کنار اقدامات دیگر به مسئولیت اجتماعی توجه می کنند.
نکته دیگر اینکه دولت‌ها برای افزایش رشد اقتصادی و در پی آن افزایش رفاه جامعه تلاش می‌کنند از تمامی ظرفیت‌های موجود استفاده کنند. این نوع سیاستگذاری نیز اگر همراه با مسوولیت‌پذیری و پاسخگویی نباشد می‌تواند آسیب‌های جدی به داشته‌های هر کشور وارد سازد. به‌خصوص اینکه در نظام‌های تصمیم‌گیری اقتصادی نگاه بسیاری از دولت‌ها مبتنی بر نگاه صرفاً منفعت‌طلبانه «سود برتر از همه چیز» است. از این‌رو نخستین قربانی در این زمینه محیط زیست و منابع طبیعی است.
نمایشگاه رسانه های ایران
به همین دلیل دولت‌های غیرمسئول و غیرپاسخگو به راحتی داشته‌های زیستی و طبیعی خود را فدای سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی کوتاه‌مدت ساخته و نه‌تنها به تخریب گسترده این منابع دست می‌زنند.
بلکه در بلندمدت نیز تحت تاثیر همین سیاستگذاری‌های غلط به اهداف اقتصادی و اجتماعی خود نیز دست نخواهند یافت و مجبور به هزینه‌کرد برای جبران هزینه‌های ایجادشده ناشی از تصمیمات اشتباه سابق خود هستند.
برای مثال در چنین شرایطی است که دولت‌ها مجبور به هزینه‌کرد برای احیای دریاچه‌ها یا تالاب‌هایی می‌شوند که خود روزی به دلیل سیاست‌های توسعه ناپایدار کشاورزی باعث خشک شدن و نابودی آن شده بودند.
از این‌رو تنها با وجود دولت یا دولت‌هایی با مسئولیت‌پذیری اجتماعی قائل به توسعه پایدار است که می‌توان نسبت به حفظ و نگهداری محیط زیست و منابع طبیعی امیدوار بود.
