دانستنی آنلاین- روزبه کردونی :به عنوان فردی که بهترین سالهای دوران دانشگاه را پرشور ، آرمانخواه و منتقد در فعالیت های دانشجویی تجربه کرده ام ، هرگز از نظاره بر زندگانی دانشجویی خود باز نایستاده ام . اما به تعبیر رومن رولان ” شگفت نه آن است که شاهد دگرگونی این زندگی هایم. غریب ، اما، انکه چشمانم این شاهدان سی ساله ساله نیز دگرگون شده اند. ”
هرزمان که به بازخوانی انتقادی خاطرات و فعالیت های دانشجویی نشسته ام و شور آن دوران را مرور می کنم در میان مجموعه احساسات و افکار ان زمان که متبلور در نوع فعالیت های دانشجوییمان بود کمتر اثری از دغدغه های اجتماعی می بینم.
مسائل اجتماعی ، عدالت و ابعاد مختلف آن ، سیاست های عمومی و رفاهی کمتر محل گفت و گو ، همایش ، اعتراض و واکنش بود.
جالبتر آنکه با وجود تولد و زندگی در استان خوزستان و تحصیل در دانشگاه شهید چمران اهواز، کمتر اثری از دغدغه های محیط زیستی، نگرانی برای بحران آب و حقوق اقوام در میان مطالبات ما حضور داشت.
خلاصه اینکه بی توجهی به سیاست های رفاهی و مسائل اجتماعی در فعالیت های دانشجویی آن دوران ما مشهود بود .
نه مانند دانشجویان دانشگاه جورجیا در سال ۱۹۶۸ به رفتار تبعیض آمیز اعتراض می کردیم ، نه مانند دانشجویان دانشگاه سوربن در اعتراضات می ۱۹۶۸ برای تعدیل نابرابری ها معترض بودیم ، نه مانند دانشجویان شیلی در ۲۰۱۱ برای بهبهود کیفیت آموزشی تظاهرات می کردیم
( بیان این موارد با این هدف بود که اشاره کنم نمونه های متعددی از اعتراضات دانشجویی در واکنش به سیاست های رفاهی و مسائل اجتماعی قابل ذکر است. )
آن روزها با اینکه جامعه ی مدنی با زبان جنبش دانشجویی مطرح میشد اما ما از حق جامعه ی مدنی سخن می گفتیم بی آنکه بدانیم حق و مسولیت ذات گفتمان جامعه ی مدنی را شکل می دهد .
ما آگاهانه یا ناآگاهانه فقط متمرکز بر یک علت بودیم برای معلول های بیشماری که اطرافمان را احاطه کرده بود.
نکته آخر اینکه نمی توانم حکم دهم که آیا آن نگاه بیست ساله صحیح است یا این نظاره چهل و هشت ساله شاید حقیقت هم اینجاست و هم انجا اما واقعیت این است که باور دارم که سیاست های اجتماعی و رویکردهای رفاهی این کشور نیازمند حضور بادانش ، نقادانه و معترضانه جریان دانشجویی است.
