#معما_کجی_مدار_ماه #دانستنی #بیشتر_بدانیم
یافته‌های جدید یک دانشمند ایرانی حاکی از آن است که مدار ماه در اثر کشش گرانشی اجسام کوچک باقی مانده از شکل‌گیری منظومه شمسی، کج شده است.
تحقیق جدید دکتر کاوه پهلوان از رصدخانه کوت دازور در استان نیس فرانسه به توضیح یک معمای قدمی در مورد کج بودن پنج درجه‌ای مدار ماه در اطراف زمین نسبت به مدار سیاره در اطراف خورشید می‌پردازد.
دکتر کاوه پهلوان، مولف ارشد این تحقیق گفت: جالب ترین جنبه این مدل، کشف این امر بود که اجسام تأثیر گذاشته بر قمر ماه از اندازه بسیار بزرگ برخوردار نبوده و این امر بطور مکرر اتفاق نیفتاده بود.
وی افزود: تنها به چند جسم کوچک و بزرگ برای تأثیر گذاشتن گرانشی بر مدار کج ماه نیاز است. شبیه‌سازی‌های ما اجسامی به اندازه یک قمر تا یک دهم این حجم را در نظر گرفته است.
بر اساس نظریه برخورد عظیم، ماه در اثر برخورد سیاره‌ای به اندازه مریخ با زمین اولیه در حدود 4.5 میلیارد سال پیش بوجود آمده است.
اما مدل های این نظریه پیش‌بینی می‌کند که مدار ماه در اطراف زمین احتمالاً تنها نیم درجه نسبت به مدار زمین در اطراف خورشید، کج است.
دکتر پهلوان و تیمش برای تعیین دلیل کج بودن 10 برابری مدار ماه نسبت به پیش‌بینی‌های گذشته، چند مدل رایانه‌ای اجسام با جرم های مختلف را اجرا کردند.
وی اظهار کرد: شبیه‌سازی‌های ما نشان داد که ماه طی یک میلیون تا 10 میلیون سال پس از شکل‌گیریش به سرعت از زمین دور شده و به نیمی از فاصله کنونی رسیده است. این فاصله به اندازه‌ای زیاد بوده که سیستم زمین-ماه جلوی مسیر تعداد بیشتری اجسام آواره در منظومه شمسی را قرار بگیرد.
دکتر پهلوان دریافت که اجسامی که با ماه یا زمین برخورد کرده بودند، احتمالاً پیش از آن به دفعات از کنار آن‌ها عبور کرده بودند.
دانشمند ایرانی رصدخانه کوت دازور فرانسه خاطرنشان کرد: تعداد کمی از اجرامی که از فاصله نزدیک عبور می‌کردند، کافی بود تا ماه در اثر کشش گرانشی در مدار اولیه خود کج شود.
عبورهای نزدیک اجرام آسمانی از کنار ماه از لحاظ گرانشی بر مدار این قمر تأثیر گذاشته و باعث شده است به تدریج کج شود.
منبع: بیتوته
