#خواص_انبه #دانستنی #بیشتر_بدانیم
انبه، میوه‌ای گرمسیری و خاستگاه آن شبه جزیرهٔ هند، پاکستان، بنگلادش و آسیای جنوب‌شرقی است. این درخت امروزه در بسیاری از کشورهای گرمسیری پرورش داده شده و به سراسر دنیا صادر می‌شود. میوهٔ انبه علاوه بر مصرف خوراکی، آشپزی و آب‌میوه‌گیری، به عنوان طعم‌دهنده، رنگ‌دهنده و عطر کاربرد دارد. برگ‌های درخت انبه نیز مورد استفاده‌های زینتی قرار می‌گیرد.
درخت انبه قد بلندی دارد و ممکن است به ۳۵ تا ۴۰ متر برسد. قطر قسمت شاخ و برگ‌دار آن نیز می‌تواند به ۱۰ متر برسد. عمر این درخت طولانی است و برخی از درخت‌های انبه با وجود ۳۰۰ سال سن هنوز میوه می‌دهند.
رنگ برگ‌های درخت انبه در ابتدا و پس از جوانه زدن نارنجی مایل به صورتی است، که با گذشت زمان به رنگ قرمز تیره، و سپس سبز تیره در می‌آید. شکوفه‌های انبه کوچک و سفیدرنگ به صورت خوشه‌های ۱۰ تا ۴۰ سانتی‌متری هستند. هر شکوفه ۵ گلبرگ، ۵ کاسبرگ و ۵ پرچم دارد، و رایحه‌ای همچون موگهٔ بهار دارد.
ضماد برگ درخت انبه، پوست سر و مو را تقویت می کند و خاصیت رنگی (سیاه) نیز دارد.
رسیدن میوه‌ها حدود ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد. وزن انبه‌ها می‌تواند بین ۵۰۰ گرم تا ۲٫۵ کیلوگرم باشد. رنگ و اندازهٔ انبه‌های رسیده با توجه به محیط و نور متغیر است. میوهٔ رسیده می‌تواند زرد، نارنجی، قرمز یا سبز باشد. به هنگام رسیدن میوه‌ها بوی شیرهٔ ملایمی می‌دهند و با فشار ملایمی فرو می‌روند. در وسط میوه هستهٔ درشتی است که با توجه به نوع درخت می‌تواند صاف یا دارای رشته و فیبرهایی در گوشت میوه باشد. گوشت میوه به رنگ زرد تیره و شیرین است. طعم انبه‌ها با توجه به گونه‌شان بسیار متفاوت است. به علاوه، با توجه به نوع میوه یا این که بیش از حد رسیده باشد، گوشت آن می‌تواند صاف یا رشته‌رشته‌ای باشد.
مصارف خوراکی
انبه در سراسر جهان مورد استفادهٔ خوراکی قرار می‌گیرد. برای مصرف میوه پوست آن جدا می‌گردد، چرا که حاوی موادی تحریک‌کننده برای معده است. انبه در انواع سالادها، نوشیدنی ها، آب میوه ها، شربت ها ،ترشی هاو بستنی ها استفاده می‌شود. از آن برای درست کردن مربا، انواع شیرینی، کیک و پورهٔ میوه نیز استفاده می‌شود.
در برخی از کشورها از انبه برای پخت غذاهای اصلی نیز استفاده می‌شود. در جزایر موریس و رئونیون از انبه سسی تهیه می‌گردد که در کنار غذاهای گوشتی مصرف می‌شود. در بسیاری از غذاهای محلی و چاشنی های هندی از انبهٔ رسیده استفاده می‌شود. در مکزیک نیز از انبه برای تهیهٔ بعضی از انواع سس چیلی استفاده می‌گردد.
ارزش غذایی انبه
این میوه از منابع بسیار خوب پتاسیم به حساب می آید، طوری که مصرف آن به افراد مبتلا به فشار خون بالا توصیه می شود. این میوه اندیس گلایسمی بالایی نیز دارد، یعنی وقتی مصرف شود، قند خون به یکباره افزایش پیدا می کند و موجب ترشح هورمون انسولین می شود. با ترشح این هورمون، قند به داخل سلول ها وارد شده و دوباره افت پیدا می کند.
انبه میوه‌ای سرشار از فیبر، ویتامین ث، ویتامین آ و آنتی‌اکسیدان است. این میوه موجب تقویت دستگاه گوارش و کلیه نیز می‌شود، و به علت آهن فراوانی که دارد از آنمی جلوگیری می‌کند.
خواص طبی انبه
انبه میوه‌ای است با طبع گرم و خشک، نارس آن سرد و خشک می‌باشد.
به خاطر وجود تانن در پوست انبه برای معالجه اسهال مفید است.
طریقه مصرف : یک قاشق چای‌خوری کوبیده پوست انبه دو مرتبه در روز.
انبه مقوی جسم و روح و دستگاه گوارش است.
کلیه و مثانه را تقویت می‌کند. یک ساعت قبل از غذا یا به عنوان غذا میل شود.
رنگ چهره را باز می‌کند.
کسانی که مزاج گرم دارند افراط در خوردن آن نکنند.
از بین برنده بوی بد دهان است.
افراد سوداوی و بلغمی کمتر انبه بخورند چون تولید بلغم و سودا می‌کند.
خوردن انبه ضعف بینایی می‌آورد.
گوشت میوه انبه جریان خون را رونق می‌بخشد.
برای کاهش تب و سرماخوردگی از کمپرس و یا حمام برگ درخت انبه استفاده می‌شود.
گرد برگ های سوخته انبه ضدخونریزی می‌باشد.
جهت درمان دردهای رماتیسمی از دم کرده پوست ریشه آن به صورت حمام یا به صورت ضماد استفاده شود.
مغز هسته آن برای سرماخوردگی و سرفه‌های سخت مفید است.
مغز هسته انبه جهت بواسیر خونی و قطع خونریزی رحم خارج از موقع قاعدگی به کار می‌رود.
میوه تازه ترش انبه صفرا را تشکیل می‌دهد و اشتهاآور است و باید گفت برای بلغمی‌ها و سودایی‌ها مضر است.
اگر شکوفه تازه آن را با شکر مخلوط کرده و هر روز بخورند از سرعت انزال جلوگیری می‌کند. میزان مصرف 40 گرم شکوفه تازه خشک کرده به علاوه 120 گرم شکر برای 14 روز.
مزمزه برگ و گل انبه باعث تقویت دندان و لثه می‌شود.
روغن انبه برای درازی و سیاهی مو و جلوگیری از ریزش مو مفید است.
طرز تهیه روغن انبه : پوست خام انبه در آفتاب پرورده شده باشد و سپس با روغن زیتون مخلوط و عصاره آن گرفته شود و روغن را به مو بمالند.
انبه دفع کننده اخلاط است.
برای انواع سردرد مفید است. عصر و شب به عنوان شام میل شود.
انبه چاق کننده است همراه صبحانه میل شود.
افراط در خوردن انبه باعث سوء هاضمه و فاسد شدن خون می‌شود و بچه‌ها به امراض پوستی دچار می‌شوند.
پوست انبه قابض است.
شستشو با پوست انبه خارش هایی مثل جرب را تسکین می‌دهد.
میوه نارس انبه برای بیماری‌های خونی به کار می‌رود.
برای تقویت معده می‌توان از مربا و ترشی انبه استفاده کرد.
گرد مغز هسته آن ضدکرم است.
میوه انبه عطش را تسکین می‌دهد.
میوه انبه مقوی نیروی جنسی می‌باشد.
انبه کبد را ضعیف می‌کند و بهتر است نیم ساعت بعد از خوردن آن شربت زرشک یا سکنجبین میل شود.
