در ادبیات فن DOI یا (Digital Object Identifier)، استانداردی است برای شناسایی و دسترسی به اسناد در محیط دیجیتال که توسط بنیاد بین المللی DOI ساماندهی می شود. کاربرد عمومی DOI نسبت دادن یک شناسه یکتا به مقالات علمی به منظور دسترسی دائمی به مقالات در فضای اینترنت است. هر مقاله با استفاده از DOI دارای لینک یکتایی مطابق زیر است که کاربر را به صفحه اینترنتی مربوط به مقاله هدایت (redirect) می کند:
dx.doi.org/DOI
شاید فکر کنید که مقالات علمی توسط پایگاه‌های علمی و یا وب‌سایت ناشران در دسترس هستند و ایجاد این سازوکار به نظر شما غیرضروری باشد. یکی از دلایل استفاده از DOI این است که صفحات اینترنتی در طول زمان عموماً دستخوش تغییرات می‌شوند. به عنوان مثال ممکن است نام دامنه وب سایت میزبان یک مقاله تغییر کند و یا آدرس اینترنتی مربوط به یک مقاله عوض شود. در این حالت لینک یکتای مقاله، شما را به آدرس اینترنتی جدید هدایت می‌کند.
تمامی DOIهای تعریف شده با عدد 10 شروع شده و شامل یک پیشوند و یک پسوند هستند که با علامت اسلش (/) از هم جدا شده‌اند.
پیشوند عددی است 4 رقمی یا بیشتر، که توسط بنیاد بین المللی DOI به سازمان و یا انتشاراتی که سند را منتشر کرده است نسبت داده .
پسوند در واقع شناسه‌ای است که از طرف ناشر به مقاله نسبت داده می‌شود و خود ممکن است شامل چندبخش باشد.
به این ترتیب یک شناسه DOI می‌تواند چیزی شبیه موارد زیر باشد:
10.1016/j.jct.2010.02.004
10.1007/978-1-4612-1334-5_3
10.1103/PhysRev.182.1397
مزایای DOI برای مقالات:
1. داشتن شناسه دایمی در همه مقالات
2. جذب ترافیک بیشتر و موثرتر به مقالات
3. تبدیل منابع به ابرلینک یا Hyperlink
4. جلوگیری از خطاهای انسانی یا ماشینی در نگارش منبع یا Reference
5. شمارش واقعی تعداد ارجاعات به مقالات و متعاقب آن محاسبه واقعی قدرت نفوذ یا Impact Factor برای مجلات
6. ارتقا شاخص واقعی علم سنجی (scientometrics) محققین و مالکین حقوقی مقالات همانند دانشگاه ها
