مهم ترین مسئله در تربیت کودک ، چگونگی صحبت کردن با وی است. در هر سن ، بسته به شرایط فکری و سنی کودک باید به روش خاصی با او حرف زد. این که بدانیم چه انتظاری را در چه سنی باید از کودک داشته باشیم بسیار مهم است. برخی اوقات والدین می خواهند کودک انتظاراتی را که فراتر از توان کودک است، برایشان برآورده کند.
روشن است که هر شیوه ارتباطی، در زمان و مرحله خاصی کارکرد مثبت دارد. مشکل اینجاست که وقتی تازه درمی یابید چه طور باید با فرزندتان صحبت کنید او بزرگتر شده است و متأسفانه شیوه پیشین صحبت شما دیگر نتیجه نمی دهد. از این رو، شایسته است الگوهای گفتگوی والدین با کودکان، متناسب با مراحل رشد و ویژگی های شخصیتی آنان تغییر یابد.
آنچه در پی می آید، شیوه های ارتباط کودکان با محیط از بدو تولد تا ۱۱ سالگی و الگوهای مناسب توجیه شده برای ارتباط والدین با کودک براساس سنین مورد نظر می باشد.
شیرخواران و نوپایان (تولد ۲ سالگی)
کودکان چگونه ارتباط برقرار می کنند؟
۱) گریه اولین شیوه برقراری ارتباط با پیرامون از طریق اصوات است. از ۴ هفتگی گریه های نوزاد بنابر نوع نیاز او (مانند گرسنگی، درد، خیس بودن جا و دوری از مراقب) حالت های خاصی پیدا می کند. ظرف سه – چهار ماه کودک هنگام صدا درآوردن از خود متوجه واکنش اطرافیان می شود، زمانی که مراقب شیرخوار به گریه او پاسخ نشان می دهد، کودک کم کم به ابزار ارتباطی خود اعتماد پیدا می کند چرا که نیازش برآورده شده است. در شش ماه دوم شیرخواران شروع به غان و غون کردن مطابق با زبان خانواده می کنند.
ادامه مقاله در فایلPDF
[box type=”download” align=”aligncenter” class=”” width=””]
حجم فایل : 228 کیلوبایت | نوع فایل : PDF
[button color=”green” size=”medium” link=”https://agahi-masraf.ir/wp-content/uploads/2016/04/1.pdf” icon=”fa-download” target=”false”] دانلود مقاله [/button]
[/box]
