واکسن آبله مرغان در 70 تا 90 درصد افرادی که واکسینه شده اند در برابر عفونت حفاظت ایجاد می کند. افرادی که حفاظت کامل از واکسن نگرفته اند، ممکن است دچار آبله مرغان بعد از مواجهه شوند. به هرحال بیماری آنها معمولاً خفیف است و باعث بثورات پوستی با شدت کمتر و اغلب بدون تب می شود. (به بثورات موقت پوستی، راش گفته می شود.)
در ایالات متحده آمریکا، واکسن واریسلا برای همه کودکان 12 تا 18 ماهه پیشنهاد می شود. دوز دوم در 4 تا 6 سالگی پیشنهاد می شود. هر دو دوز واکسن ممکن است در ترکیبی به صورت واکسن های سرخک، سرخجه، اوریون و واریسلا داده شود .MMRV ,ProQuad))
اگر کودکی قبل از واکسیناسیون دچار عفونت آبله مرغان شده باشد نیاز به واکسن واریسلا نیست.
≡ احتیاطات واکسن آبله مرغان
واکسن آبله مرغان حاوی یک ویروس زنده است بنابراین برای کودکان با دستگاه ایمنی تضعیف شده و همچنین کودکی که تب یا سایر بیماری های شدید را دارد پیشنهاد نمی شود. واکسن نباید به کودکانی که آلرژی شدیدی به نئومایسین یا ژلاتین دارند داده شود.
عوارض واکسن آبله مرغان: شایع ترین عوارض واکسن واریسلا، قرمزی یا دردناکی محل تزریق و بثورات پوستی خفیف (حدود 5 نقطه) است. برخلاف باور عمومی تزریق واکسن واریسلا خطر ابتلا به زونا را افزایش نمی دهد.
واکسیناسیون در بزرگسالان: بیشتر بزرگسالان واکسن واریسلا نزده اند زیرا آنها در کودکی قبل از در دسترس بودن واکسن آبله مرغان در 1995، آبله مرغان گرفته اند.
افرادی که قبلاً آبله مرغان گرفته اند، به عفونت واریسلا ایمن اند. در مقابل، بزرگسالانی که به آبله مرغان ایمنی ندارند می توانند از واکسینه شدن سود ببرند. در واقع کارشناسان، واکسیناسون واریسلا را برای بزرگسالانی که ایمنی ندارند و در معرض خطر عفونت هستند پیشنهاد می کنند که شامل این افرادند:
⇐ کارکنان سلامت
⇐ افرادی که در تماس مستقیم با یک فرد دچار نقص ایمنی هستند (شامل افرادی که پیوند شده اند، افراد HIV مثبت)
⇐ معلمان کودکان
⇐ کارمندانی که در طی روز در مراکز نگهداری از افراد بی سرپرست کار می کنند.
⇐ بزرگسالان جوان مستعد در کالج ها، مراکز نظامی (ارتشی) یا کانون های اصلاح و تربیت
⇐ مسافران بین المللی
⇐ زنان در سنین باروری
به هرحال زنانی که باردارند یا قصد دارند به زودی باردار شوند و افرادی که سابقه واکنش شدید آلرژیک به نئومایسین یا ژلاتین دارند نباید واکسن واریسلا دریافت کنند.
اگر شما در معرض خطر آبله مرغان هستید اما مطمئن نیستید که قبلاً عفونت را داشتید یا نه، می توانید یک آزمایش خون برای اندازه گیری ایمنی به واریسلا انجام دهید.
برای واکسیناسیون کامل، بزرگسالان و کودکان 12 ساله و بالاتر نیاز به دو دوز واکسن واریسلا دارند که به فاصله 4 تا 8 هفته داده می شود.
کودکان کمتر از 12 سال نیاز به دو دوز واکسن واریسلا دارند که به فاصله 3 ماه داده می شود.
اولین علایم معمولاً شامل تب، احساس بیماری، درد گلو و از دست دادن (کاهش) اشتهاست. بثورات پوستی مرتبط با عفونت معمولاً تا یک روز بعد از شروع این علایم ایجاد نمی شود. (یعنی ابتدا علایم عفونت ایجاد می شود بعد بثورات پوستی) بثورات پوستی معمولاً به صورت دسته هایی از ضایعات قرمز کوچک اند که عموماً خارش دارند و در نهایت تاول می زنند و سپس می ترکند. بعد از ترکیدن، تاول ها خشک می شوند، کراسته می شوند و تشکیل دلمه می دهند.
بثورات پوستی تمایل بیشتری دارند که صورت، سینه، پشت یا اندام ها درگیر کنند و ظاهر شدن دسته های جدید بثورات برای چند روز ادامه می یابد.
≡ بثورات پوستی چقدر طول می کشند؟
بثورات جدید می توانند در طول بدن برای حدود چهار روز به دنبال اولین علامت راش ایجاد شوند. تا روز ششم تاول ها معمولا در بیشتر افراد سالم دلمه بسته اند. دلمه ها سپس یک تا دو هفته طول می کشد تا بیفتند و ممکن است نشانه هایی روی پوست بگذارند که زمان می برد ناپدید شوند.
اگر شما تاکنون آبله مرغان نگرفته باشید و به طور کامل در برابر واریسلا واکسینه نشده باشید می توانید با تنفس ذرات موجود در هوای ویروس یا لمس منطقه ای از بثورات پوستی آبله مرغان یک فرد آلوده، آلوده شوید. آبله مرغان به شدت مسری است و یک فرد آلوده می تواند عفونت را حتی قبل از ایجاد بثورات پوستی یا نشان دادن هرگونه علامتی از بیماری پخش کند. بعد از این که در معرض ویروس آبله مرغان قرار گرفتید حدود دو هفته بعد شروع به نشان دادن علایم می کنید. این دوران که به دنبال مواجهه می آید و مقدم به شروع علایم است، دوران کمون یا نهفتگی نام دارد.
شما می توانید در طی این دوران شروع به پخش ویروس کنید که دو روز قبل از این که علایم پوستی را نشان دهید شروع می شود. شما تا زمانی که آخرین برآمدگی (ضایعه) کاملاً دلمه بسته شود مسری باقی می مانید. در طول این زمان افراد آلوده به آبله مرغان می بایست از تماس با افرادی که ممکن است مستعد باشند پرهیز کنند. این ممکن است به معنی ماندن در خانه و جدا بودن از سایر بچه ها و بزرگسالان باشد.
آبله مرغان معمولاً یک بیماری خفیف در کودکان است، ولی بزرگسالان مستعد (درخطر) و سایر افراد در معرض خطر بالا ممکن است بعد از مواجهه به شدت بیمار شوند. گروه های خطر شامل اینها هستند:
⇐ زنان باردار
⇐ کودکان تازه متولد شده
⇐ افرادی که دستگاه ایمنی شان ممکن است ضعیف شده باشد، شامل افراد با HIV یا افرادی که پیوند عضو یا مغز استخوان شده اند.
اگر شما مبتلا به آبله مرغان شدید می بایست از تماس با افرادی که در خطر بالا برای عوارض آبله مرغان هستند، تا زمانی که ضایعات شما کاملاً دلمه بسته شود، پرهیز کنید.
≡ گرفتن آبله مرغان از فرد مبتلا به زونا
کودکان یا بزرگسالانی که هیچ وقت آبله مرغان نگرفته اند یا واکسن واریسلا نزده اند می توانند به دنبال مواجهه با فردی که زونای منتشر دارد، با تنفس در ذرات ویروسی که در هوا منتقل می شود، مبتلا به آبله مرغان شوند اگرچه این امر شایع نیست.
≡ آیا ممکن است دو بار مبتلا به آبله مرغان شوید؟
بیشتر افرادی که آبله مرغان گرفته اند برای بار دوم مبتلا به آبله مرغان نمی شوند اگرچه موارد نادری وجود دارد که در آن یک فرد می تواند برای بار دوم مبتلا به آبله مرغان شود. در برخی از افراد ویروس می تواند بعداً و دوباره در زندگی فعال شود و باعث ایجاد شرایطی مرتبط به نام زونا شود.
کارشناسان سلامت معمولاً می توانند آبله مرغان را با فقط نگاه کردن به ضایعه پوستی تشخیص دهند. در برخی از افراد ممکن است از آزمون های بیشتری استفاده شود.
اگر براین باورید خودتان یا کودکتان آبله مرغان دارید با پزشکتان تماس بگیرید تا دریابید آیا و چه موقع نیاز دارید با پزشک ملاقات کنید.
در موارد عفونت احتمالی آبله مرغان، کارشناسان سلامت می بایست قدم هایی برای حفاظت سایر بیماران بردارند. ممکن است نیاز باشد تا پزشک تنظیمات مخصوصی ترتیب دهد تا شما و/یا کودکتان سایر بیماران را آلوده نکنید. برای مثال ممکن است از شما خواسته شود که در آخر روز هنگامی که همه بیماران دیگر رفته باشند بیایید یا ممکن است از شما خواسته شود که از ورودی دیگری در ساختمان، متفاوت با آنچه معمولاً بیماران استفاده می کنند، وارد شوید.
بیشتر کودکان بدون درمان یا با درمان اندک آبله مرغان را پشت سر می گذارند. اگر شما براین باورید که کودکتان آبله مرغان دارد با کارشناس سلامتتان در مورد نیاز به ارزیابی در کلینیک صحبت کنید .
دو نوع درمان برای آبله مرغان وجود دارد. آنهایی که علایم را تخفیف می دهند و آنهایی که خود عفونت را هدف قرار می دهند. در حالی که بیشتر افراد می توانند از درمان ها برای تخفیف علایم سود ببرند همه افراد آلوده به ویروس، نیاز به درمان برای خود ویروس ندارند.
≡ مدیریت علایم
درمان های ساده معمولاً می توانند تب و خارش ایجاد شده توسط آبله مرغان را تخفیف دهند.
⇐ تب: برای مدیریت تب می توانید استامینوفن مصرف کنید (دقت کنید که به کودکان نباید آسپیرین داده شود زیرا می تواند باعث ایجاد شرایط خطرناکی به نام سندرم ری شود.)
به کودکان می بایست با توجه به وزن شان به جای سن شان استامینوفن داده شود.
⇐ خارش: برای کنترل خارش می توانید از داروهای ضد حساسیت (آنتی هیستامین) مثل دیفن هیدرامین که ممکن است شما را خواب آلوده کند و لوراتادین که معمولاً باعث خواب آلودگی نمی شود استفاده کنید. درمان های پوستی مثل لوسیون کالامین و حمام بلغور جو نیز ممکن است به خارش کمک کند اگرچه شواهد علمی اندکی وجود دارد که این درمان ها اثرگذار باشد.
خراشیدن (خاراندن) پوست می تواند باعث یک عفونت پوستی شود زیرا باکتری زیر ناخن ها مخفی شده است. خراشیدن همچنین ممکن است خطر ایجاد اسکار را افزایش دهد. ناخن ها می بایست کوتاه شوند تا این خطرات را کم کند.
≡ هدف قرار دادن عفونت
دارویی به نام آسیکلویر اگر در 24 ساعت ایجاد راش شروع شود می تواند به کوتاه شدن یا مبارزه با عفونت واریسلا کمک کند. این دارو برای هرکسی که دچار آبله مرغان می شود ضروری نیست اگرچه می تواند برای افرادی که در خطر ایجاد یک بیماری مهم تر هستند مناسب باشند. مثال هایی از افراد در خطر ایجاد بیماری مهم تر عبارتند از:
⇐ بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 12سال
⇐ کودکان در هر سن با مشکلات مزمن ریوی ( مثل سیستیک فایبروزیس) یا شرایط مزمن پوستی (مثل اگزما یا درماتیت آتوپیک)
⇐ کودکان در هر سن که می بایست داروهای استروئیدی (که گلوکوکورتیکوئید هم نام دارد) مصرف کنند.
⇐ کودکان یا بزرگسالان با دستگاه ایمنی ضعیف شده شامل افرادی که پیوند شده اند و افراد با HIV
آسیکلویر می تواند به صورت قرص یا تزریق استفاده شود. معمولاً به خوبی تحمل می شود اما می تواند باعث ناراحتی معده یا سردرد شود.
بیشتر افرادی که دچار آبله مرغان می شوند، با عفونت بدون ایجاد عوارض اضافه مقابله می کنند اگرچه هنوز هم عوارضمی تواند در بزرگسالان و در افراد با دستگاه ایمنی ضعیف شده به وجود آید. افرادی که دچار عوارض جدی آبله مرغان می شوند معمولاً در بیمارستان بستری می شوند و با آسیکلویر درمان می شوند.
عوارض بالقوه آبله مرغان شامل این موارد است:
⇐ عفونت های پوستی
⇐ نومونی (عفونت ریه ها)
⇐ انسفالیت (التهاب مغز)
به کودکان با یک بیماری ویروسی می بایست برای تب استامینوفن داده شود تا از عارضه ی سندرم ری جلوگیری شود. سندرم ری شرایطی نادر است که می تواند باعث آسیب شدید مغز و کبد شود.
افرادی که آبله مرغان نگرفته اند یا واکسن نزده اند در صورت مواجهه با فرد مبتلا به آبله مرغان، در خطر ابتلا به بیماری هستند. به هرحال می توان از عفونت پیشگیری کرد.
اگر شما یا کودکتان با فردی که آبله مرغان یا زونا دارد مواجه شدید و در معرض عفوت قرار گرفتید، فوراً با کارشناس سلامتتان تماس بگیرید و بپرسید چه کاری باید انجام دهید. واکسن واریسلا حتی بعد از مواجهه با ویروس می تواند داده شود. اگر نمی توانید واکسن بزنید تزریق دیگری وجود دارد (ایمنوگلوبولین واریسلا که می تواند موقتاً شما را از آلوده شدن محافظت کند.)
ابتلا به آبله مرغان در طول بارداری می تواند منجر به عوارضی مثل عفونت ریه در مادر یا در موارد نادر نقایص تولد در کودک شود. آبله مرغان هم چنین برای نوزادان تازه متولد شده بسیار خطرناک است، بنابراین زنان بارداری که ایمن نیستند اگر دچار هر یک از علایم آبله مرغان شدند یا اگر با فردی که آبله مرغان یا زونا دارد مواجه شدند، می بایست فوراً با کارشناس سلامتشان تماس بگیرند.
زنان باردار که با ویروس مواجه شده اند، نمی توانند واکسن واریسلا دریافت کنند (زیرا واکسن آبله مرغان حاوی ویروس زنده است) اما ممکن است نیاز باشد ایمنوگلوبولین واریسلا دریافت کنند، تزریقی که می تواند به حفاظت در برابر عفونت کمک کند. زنانی که در طول بارداری آبله مرغان گرفتند نیاز دارند که به دقت برای علایم عفونت و/یا عوارض تحت نظر گرفته شوند.
منبع: www.020.ir
