ضعف‌های موجود در تولید پوشاک داخلی از نظر طرح و جنس، سبب شده است که بسیاری از جوانان و نوجوانان بیشتر خریدار پوشاک خارجی باشند و سهم تولید داخلی از مصرف آنان ناچیز باشد.
تعداد روز افزون بوتیک‌ها و فرشگاه‌های عرضه پوشاک در نقاط مختلف کشور ، به خوبی نشان‌گر تمایل بیش فراوان جوانان ایرانی به خرید پوشاک مدل روز است و این اتفاق باعث شده که ویترین مغازه‌ها پر باشد از اجناسی که مد روز هستند و بیشترین فروش را دارند.
نکته قابل تأمل در این میان، عدم ارائه طرح‌های نو، مورد پسند و جذاب داخلی برای پاسخگویی به نیازهای این قشر است و همین عامل سبب شده است که ویترین لباس‌فروشی‌ها با اجناس خارجی پر شود و حجم قابل توجهی از خرید و فروش‌های این فروشگاه‌ها را اجناس خارجی تشکیل دهند.
روشن است که توجه بیشتر به سلائق جوانان در طراحی البسه و پوشاک از سوی تولیدکنندگان داخلی می‌تواند تقاضای بازار را به این سمت تغییر دهد و فروش تولیدات داخلی را تقویت بخشد.
البته باید این نکته هم مورد توجه قرار گیرد که در کنار ارائه طرح‌های جوان‌پسند باید به کیفیت اجناس تولیدی و بعد فرهنگی آن نیز توجه کرد.
تولیدکنندگان داخلی بیشتر تأثیرپذیر بوده‌اند تا تأثیرگذار
بسیار واضح است که در زمینه ارائه طرح و ایده‌های نو برای طراحی لباس، بیشتر تأثیرپذیربوده‌ایم تا تأثیرگذار و این یعنی هنوز هم در کشور از طرح و ایده‌های بیرونی استفاده می‌شود و طراحان داخلی ما در زمینه ارائه طرح و بازاریابی عملکرد خوبی نداشته‌اند و نتوانسته‌اند آن گونه که باید بازار پوشاک را در اختیار بگیرند.
با توجه به حجم بالای مغازه‌های فروش پوشاک و قبول بحث واردات طرح، ایده و حتی لباس، لازم است که طراحان ما در راستای تحقق شعار “تولید ملی”، دست به کار شوند و حداقل سلائق مصرف کنندگان داخلی را بازاریابی، سپس طراحی و نهایتاً در حجم وسیع عرضه کنند.
رونق تولید داخلی؛ نیازمند کاهش حساسیت مسئولان نسبت به طرح‌های داخلی
مسئولان ناظر باید مقداری از حساسیت و سخت گیری خود در مورد طرح‌های ارائه شده برای چاپ روی لباس را بکاهند.
برای مثال کشور چین با یک بازاریابی دقیق از کشورهای مسلمان، قسمت عمده‌ای از سجاده و جانماز، تسبیح و نرم‌افزارهای قرآنی مسلمانان را تولید و به خود مسلمانان عرضه می‌کند و همین موضوع به خوبی بیانگر نقش بازاریابی و تولید بر اساس سلیقه خریداران است .
در جدول زیر برخی موانع و راهکارهای برندسازی پوشاک در ایران ، خلاصه شده‌اند:
راهکارهای برندسازی پوشاک در ایران
| موانع | خلاصه، مورد یا مثال |
| قوانین بازدارنده در برندسازی | • در ایران هنرپیشه ها و ورزشکاران نمی توانند لباس برندهای ایرانی را بپوشند در حالی که یکی از راه های موفقیت یک برند استفاده افراد مشهور از لباس های برند هاست.
• اسم برند باید ایرانی باشد همین مسئله مانع از تبدیل شدن یک نام تجاری به یک برند معروف می شود. ایتالیا که صاحب برترین کارخانجات پوشاک است نیز از اسامی انگلیسی برای برندهایش استفاده می کند. اما در ایران فروشگاه های لباس نیز نمی توانند اسامی انگلیسی داشته باشند در حالی که برندسازی مسئله ای ورای مرزهای جغرافیایی است. |
| کم‌توجهی تولیدی‌ها به موازین زیبایی‌شناسانه | • رواج کارهای کلیشه ای بدون ابتکار و نوآوری |
| تعرفه ۷۰ درصدی واردات پارچه | • عدم امکان وارد کردن پارچه های متنوع و به تبع آن مدل‌های متنوع |
| منع برگزاری شوهای رسمی لباس | • عدم امکان نمایش و معرفی مدل‌های نوین و جذاب متناسب با فرهنگ بومی ایرانی |
| نداشتن تحصیلات آکادمیک مربوط در تولیدکنندگان | • طراحی ضعیف و کلیشه‌ای
• عدم به‌روز شدن مدل‌ها با اصول زیبایی شناسی |
| تولید محدود کارخانه‌های نساجی | •تأمین نشدن نیاز مصرفی تولیدی‌ها
• تأمین نشدن تنوع لازم در بازار |
| رعایت نکردن اصول بسته‌بندی مشتری پسند | • عدم ترغیب مشتری به کالا |
امید و انتظار فعالان این بخش، توجه دقیق‌تر دولت و ایجاد یک نگاه باز و پذیرا با انعطاف پذیری قابل توجه در مدیریت طراحی و تولید پوشاک داخلی است، تا مشتریان داخلی آنچه را که دارند از بیگانه طلب نکنند.
منبع: سایت استاد علی خویه
گردآوری‌شده توسط پایگاه دانستنی آنلاین
