#مدرسه_گریزی #دانش_آموزان #بیشتر_بدانیم #دانستنی
سیستم آموزشی معیوب در جامعه، همراه عدم آگاهی خانواده‌ها به نوع برخورد با دانش‌آموزان، سیستم رقابتی مشکل ساز برای کسب نمره‌های بالاتر و …از جمله مشکلات اصلی و از علل مدرسه گریزی برخی از دانش آموزان از مدرسه و درس خواندن به صورت جدی و با علاقه به شمار می‌رود.
سال تحصیلی جدید با همه خاطرات تلخ و شیرینی که برای نسل جوان کشور به همراه دارد هفته گذشته آغاز شد؛ فضای اجتماعی از چند روز پیش از اول مهر و تا چند روز پس از آن به صحنه خاطره گویی هایی بسیاری از محصلان سال‌های گذشته تبدیل شده بود.
نگاهی به این خاطرات اما نشان می‌دهد که جوانان امروز و نوجوانان و کودکان سال‌های دور دوران مدرسه از این که دیگر قرار نیست با آمدن اول مهر به مدرسه بروند، خوشحال هستند.
به گواه بسیاری از تحلیل گران و کارشناسان، سیستم آموزشی معیوب، در کنار بسیاری دیگر از مشکلات از جمله ناآگاهی خانواده‌ها به نوع برخورد با دانش‌آموزان، سیستم رقابتی مشکل ساز برای کسب نمره‌های بالاتر و …از جمله مشکلات اصلی و از علل مدرسه گریزی دانش آموزان به شمار می‌رود؛ هرچند امروز بسیاری از نگاه ها چه از سوی والدین و چه از سوی اولیای مدرسه در خصوص دانش آموزان برداشته شده است اما می توان گفت که مشکلات در این زمینه همچنان ادامه دارد و ما نیازمند مدیریت و اصلاحات عمیقی در سیستم آموزشی خود هستیم.
علل مدرسه گریزی برخی از دانش آموزان از دیدگاه کارشناسان
برنامه‌ریزی در خانواده‌های ایرانی برای کودکان و نوجوانان خیلی ضعیف است.
در همین رابطه، دکتر نسرین دانایی جامعه‌شناس در خصوص عدم شادمانی دانش‌آموزان از شروع سال تحصیلی، گفت: دانش‌آموزان با شروع شدن سال تحصیلی چون مجبور هستند صبح زود بیدار شوند و به مدرسه بروند، احساس تنبلی و سستی می‌کنند. این دانش‌آموزان در مدرسه هم کسل هستند. چون در خیلی مواقع دیده می‌شود این کودکان شب‌ها زود نمی‌خوابند. متأسفانه با وجود پیشرفت‌های اجتماعی و بالارفتن آگاهی والدین، شاهدیم کودکان تا ساعت دوازده یا یک بعد از نیمه شب در کنار والدین بیدار هستند.
وی افزود: والدین ایرانی این عادت را که بچه‌ها حداکثر باید تا ساعت ۹ یا ۹ و سی دقیقه بخوابند، ایجاد نکرده‌اند. والدین این فضا را در منزل ایجاد نمی‌کنند که بچه‌ها باید برنامه‌ریزی داشته باشند. وقتی از دیدگاه جامعه‌شناسی زندگی والدین را بررسی می‌کنم، در اکثر مواقع دیدم برنامه‌ریزی در خانواده‌های ایرانی برای کودکان و نوجوانان خیلی ضعیف است. این باعث می‌شود بچه‌ها اول صبح نتوانند ریلکس از خواب بیدار شوند و حالت شادمانی داشته‌باشند.
از طرف دیگر ما می‌بینیم که والدین یا افراطی هستند یا تفریطی. بعضی از والدین آنقدر زمان بچه‌ها را در فصل تابستان با کلاس‌های انگلیسی، موسیقی و در کل کلاس‌های مختلف آموزشی پر می‌کنند که شاهدیم در فصل تابستان هیچ سرگرمی، بازی و هیچ گونه آزادی ندارند که باعث می‌شود بچه‌ها در فصل تابستان خسته شوند و با شروع مدارس با خود فکر می‌کنند حالت‌های اجبار و محدودیت چندین برابر خواهدشد .
همین طور شاهد سخت‌گیری‌های بی‌مورد برخی از والدین حتی در فصل مدارس هستیم، این والدین در فصل مدارس هم کودکان خود را به کلاس‌هایی می‌فرستند و فکر می‌کنند که پیشرفت سریع کودکان در زمینه‌های آموزشی باعث رشد آن‌ها خواهدشد. در حالی که این والدین به هوش عاطفی کودک فکر نمی‌کنند. به این فکر نمی‌کنند که کودک باید بازی کند و شادی‌ها و جسته‌خیز خود را داشته باشد. این عدم آگاهی از دیدگاه روان شناسی است که باعث می‌شود کودکان هیچ گونه شادمانی برای ادامه تحصیل نداشته‌باشند.
مدارس ایران به نمره اهمیت بالایی می‌دهند.
در زمان گذشته، کودکان از رفتن به مدرسه و دیدن همکلاسی‌های خود شاد می‌شدند. ولی متأسفانه والدین به قدری فصل تابستان را پر می‌کنند که برای کودکان دلهره چندین برابر شدن مشکلات را با شروع مدارس به وجود می‌آورند. در نسل گذشته کودکان تابستان خود رابه طور کامل داشتند. بازی می‌کردند و حتی گاهی از بیکاری خسته می‌شدند. پس دوست داشتند که مدرسه شروع شود. ما در بین کودکان امروز این حس را کمتر می‌بینیم.
این جامعه شناس درباره والدین تفریطی گفت: از طرفی والدین تفریطی داریم. به صورتی که آنقدر کودکان خود را در فصل تابستان رها می‌کنند که از نظر فکری و ذهنی تنبل می‌شوند. همچنین چون خانه‌های آپارتمانی در کشور ما زیاد هست، این بچه‌ها حتی زمان بازی کردن ندارند. دیر خوابیدن کودکان همراه تنبلی و رخوتی که در آن‌ها به وجود آمده، باعث می‌شود احساس شادی برای شروع مدارس نداشته‌باشند.
وی دلیل دیگری را که باعث عدم شادمانی کودکان از شروع مدارس و از علل مدرسه گریزی می‌شود، سیستم نمره‌ای مدارس دانست و بیان کرد: متأسفانه مدارس در ایران به نمره اهمیت زیادی می‌دهند. مدارس به کارهای عملی و کاربردی خیلی کمتر اهمیت می‌دهند. بحث‌های نظری در مدارس، دبیرستان و دانشگاه‌های ما زیاد است. به همین دلیل برای دانش‌آموزان و دانشجویان خیلی جذاب نیست. از این لحاظ می‌توان گفت تحصیل امری جذاب برای کودکان و نوجوانان نیست.
منبع: سلام نو
