استاندارد ایزو 29990 جدیدترین استانداردی است که در زمینه آموزش تدوین شده است که دارای ویژگی ها و تفاوت هایی با سایر استانداردها می باشد.
استاندارد ایزو 29990 ، الگوی عامی را برای به کارگیری و عملکرد متخصصان کیفیت و مرجع مشترکی را برای ارائه دهندگان خدمات یادگیری و مشتریان آنها، در زمینه طراحی، تکوین و عرضه تحصیلات غیررسمی و آموزش ارائه می‌کند، این استاندارد بین المللی به منظور ترغیب تمرکز بر روی یادگیری، نتایج فرایند و برای توجه کردن به کلیه امکانات موجود برای ارائه خدمات یادگیری، از اصطلاح خدمات یادگیری به جای آموزش استفاده می‌کند.
بهره‌گیری از الگوی این استاندارد به سازمان‌ها کمک می‌کند تا برای خدمات یادگیری ارائه دهندگانی را انتخاب کنند که زمینه ارتقای شایستگی را برایشان فراهم سازد و می‌تواند برای صدور گواهینامه ارائه دهندگان خدمات یادگیری نیز مورد استفاده قرار گیرد. هدف از تدوین این استاندارد، تعیین الزامات پایه برای ارائه دهندگان خدمات یادگیری در تحصیلات غیررسمی و آموزش می‌باشد.
ویژگی‌های استاندارد ایزو 29990 :
- تمرکز بر روی یادگیرنده است، نتایج حاصل از این روند را تشویق می‌کند، و بر طیف گسترده‌ای از گزینه‌های در درسترس برای ارائه دهندگان خدمات یادگیری تأکید می‌کند.
- صلاحیت ارائه دهندگان خدمات آموزش و یادگیری را در نظر می‌گیرد، این استاندارد به سازمان‌ها و افراد منتخب کمک می‌کند تا بتوانند الزامات و انتظاراتشان را برای صلاحیت و توسعه قابلیت، برآورده کنند.
- استاندارد ایزو 29990 به ارائه دهندگان خدمات آموزشی کمک می‌کند تا بتوانند به طور مدام توانایی خود را جهت ارائه خدمات بهتری که منجر به افزایش اثربخشی عملکردهای سازمان وکاهش کلی هزینه های کسب وکار می‌گردد، اندازه گیری کنند.
- این استاندارد بین المللی بر روی شایستگی ارائه دهندگان خدمات آموزشی تمرکز دارد و الزامات اولیه را برای مسئولان آموزشی در تحصیلات غیر رسمی و آموزشی مشخص می‌کند.
تفاوت با سایر استانداردها:
1- تمرکز اصلی استاندارد 29990 بر یادگیری است به جای آموزش بر خلاف استاندارد ایزو 10015 که صرفاً برای واحد آموزش سازمان‌ها در نظر گرفته شده و استاندارد Iwa2 که صرفاً برای سازمان‌هایی است که فعالیت اصلی‌شان آموزش است، قابل کاربرد است، این استاندارد هم در سازمان های آموزشی و هم برای واحدهای آموزش سازمان ها، قابل پیاده‌سازی است.
2- استاندارد ایزو 29990، صرفاً به فرایندهای آموزش سازمان ها نمی‌پردازد و علاوه بر توجه به فرآیند آموزش، به فرایند منابع انسانی، مدیریت مالی، مدیریت ریسک و …. نیز توجه دارد.
3- استاندارد ایزو 10015 جهت مدیریت فرایندهای آموزش برای فراگیران سازمان استفاده می‌شود و تمامی این فرایندها شامل نیازسنجی، طراحی، اجرا، ارزیابی و پایش در آن متصور شده است، در حالی که در استاندارد ایزو 29990 مبنایی برای تأمین کنندگان آموزش و یادگیری می باشد و اساساً بیشتر مورد استفاده سازمان هایی می باشد که خدمات آموزشی را به صورت بلوغ یافته ارائه می‌کنند.
4- در استاندارد ایزو 29990، پانزده فرایند وجود دارد که باز هم 5 فرایند اصلی همان فرایندهای اشاره شده در استاندارد ایزو 10015 است، محتوای این دو استاندارد حاکی از صحه گذاری و کامل بودن استاندارد ایزو 10015 است. مشکل اغلب واحدهای آموزش این است که درک مناسبی از این استاندارد نداشته و به درستی آن را در واحد خود پیاده سازی نکرده‌اند، مدیریت ریسک و مالی در استاندارد ایزو 29990 به عنوان دو فرایند فرعی مطرح شده است که در استاندارد ایزو 10015 مطرح نشده و یا وجود ندارد، آسیب‌هایی که در اغلب واحدهای آموزش سازمان ها مشاهده شده بیشتر به دلیل عدم دقت در اجرای الزامات استاندارد است.
در نتیجه با توجه به آشنایی و بررسی کلی استانداردهای بین‌المللی کیفیت آموزشی به منظور ارائه الگو به واحدهای آموزشی سازمان های صنعتی و خدماتی ، بایستی به این مطلب توجه ویژه ای داشت که منشا پیدایش استانداردهای کیفیت در بخش آموزش، استانداردهای بخش صنعت از جمله استاندارد ایزو 9001 است و در واقع در چارچوب این استاندارد، استانداردسازی کیفیت در سازمان های آموزشی انجام شده است.
منبع: پدیده تبار
گردآوری‌شده توسط پایگاه دانستنی آنلاین
