کارخانه ارج مدت هاست پر خبر شده و بحث های داغی درخصوص فعالیت و یا عدم فعالیت این برند ملی مطرح اســت گروه های مختلف بر اساس ارزیابی و اهداف خود، گزارش هایی از این شــرکت نقل می نمایند و سکوت تنها صدایی است که از اولین و قدیمی ترین کارخانه غرب تهران در جاده مخصوص که هکتارها زمین و منابع درونش نهفته است می آید.
ارج را خلیل ارجمندی در سنه 1316با اتکا بر سه کلمه آهنگری،ریخته گری،جوشکاری نام نهاد و شکوهش را سال ها حفظ و صیانت نمود و محصولات ملی ایران را به کشورهای جهان صادر و چرخه تولید و اشتغال را به نیکی نگاه داشت.
سرپرستی روزنامه دنیای اقتصاد در غرب تهران در خصوص این که تا کنون چه اقدام و عملی برای احیا و پویش این مجموعه صنعتی صورت گرفته است مصاحبه مفصلی با مدیر عامل کنونی کارخانه ارج مهندس محمد رضا حسینی صورت داده تا بتواند خوانندگان روزنامه و افکارعمومی را از واقعیت های ارج مطلع نماید.
مهندس محمد رضا حسینی مدیر عامل با شرح مختصری از پیشینه ارج آغاز گر این گفت وگو شد: در دهه هفتاد هر گونه کالایی که در این کارخانه به تولید می رسید متقاضی و خریدار داشت و حتی محصولات پیش فروش می شدند. اما دهه هشتاد با ورود کمپانی های خارجی از قبیل ال جی و سامســونگ با توجه به تنوع محصولات خانگی از همه مهم تر خدمات پس از فروش تحولی در عرضه و تقاضا در کشــور اتفاق افتاد که مزاج خریداران محصولات خانگی را دچار تحول و کرد.
دهه هشتاد شــرکت های ایرانی از جریان تجارت جهانی عقب بودند و این فاصله با ضریب بسیار بالایی ادامه داشت که اگر از بعضی از صنایع مانند صنایع خودرو حمایت صــورت نمی پذیرفت قطعاً تا به حال این رکود دامن این صنایع را هم می گرفت.
وی افزود: کارخانه ارج نتوانســت منطبق با دنیا پیشرفت کند و باعث ضررهای پی در پی شد. دهه هشتاد شرکت خواستار تکنولوژی جدید و در حال احداث خط تولید مدرن بود اما نا موفق عمل کرد. در حقیقت عدم نفوذ نگاه مدیران و رفتارهای سنتی، سیر نزول را تشدید کرد.
تقریباً هر سال مدیر عامل شرکت تغییر داده می شد، در واقع نبود سیستم یک پارچه باعث تضعیف کارخانه شد. به منظور حفظ بقا و پوشش زیان های شرکت، یکی از مدیران کارگران را تعدیل می کرد، مدیر دیگر تولید را افزایش داده و مدیری دیگر ماشین آلات را و متأسفانه به دلیل جابجایی پی درپی مدیریت ، هیچ کدام نتوانستند عاملین خوبی برای ادامه روند این شرکت ارزشمند باشند.
در زمان آقای دادگر در این کارخانه اختلاسی صورت گرفت تا جایی که مطلع هستم. این بزرگ ترین معضل مدیریتی در شرکت ارج بود.
مدیر عامل ارج در ادامه گفت: این کارخانه عظیم مانند کشــتی بزرگی است که وقتی زمین گیر شــد احیا ومرمت آن کار بسیار دشواری خواهد شــد؛ بدهی های معوق به سیستم بانکی، عدم توان فروش محصولات، پرونده های حقوقی و زیان انباشته همگی باعث زمین گیر شدن شرکت شده اند. ورشکستگی ارج را متأسفانه اخیراً رسانه ها با نگاه سیاسی خبر سازی می کردند که به شدت تأثیر منفی در مجموعه داشت.
حسینی گفت: در دهه نود زیان های انباشته شــده از تولید و پرونده های حقوقی از یک سو وعدم وصول مطالبات شــرکت از سوی دیگر، عواملی بودند که ارج را وارد رکود بیشتری کرد.
در اینجا یک اصل مهم اقتصادی را عرض کنم که وقتی دارایی های ثابت از دارایی های مولد بیشتر باشــد، ضرر محض برای صنعت گر تلقی می شود.
دارایی های ثابت ارج 130 برابر دارایی های مولد و ماشین آلات آن است پس عملاً تولید، دارای صرفه اقتصادی نیست. اصطلاحاً با یک خودروی مازراتی که نمی توان مسافر کشی کرد.
مسئله مهمی که امروز گریبان ارج را گرفته ، قدمت ساختمان ها و ماشین آلات تولیدی است. در واقع این فرسودگی در تمام اجزا ساختمان ها بشــدت هزینه بردار و زمان بر شده است . باید زیر ســاخت ها مجدد نوسازی و بهسازی شود.
این مقام مسئول افزود: اگر بخواهیم ارج را فعال کنیم باید دو داشته باشیم. بعد اول بهسازی زیر ساخت ها و ترمیم ساختمان ها و سالن های تولید . بعد دوم: نوسازی و به روز کردن ماشین آلات و خــط تولید صنعتی.
در واقع ارج تمام خط تولیدیش برای سال 1350 می باشد. بسیار فاجعه آوراســت برای یک کارخانه ای با این وســعت.
امروزه در سراسر دنیا از خط تولید 2007 اســتفاده می شود که حضور انسانی بسیار کمتر دیده می شود؛ در صنعت جهانی محصولات بهتر با طراحی زیبا به دست مصرف کننده می رســد واین حق مشتری است که از محصول با کیفیت استفاده کند.
اگــر می خواهیم ارج از این حالت دربایید بــه صراحت عرض می کنم کــه باید ارج به بخش خصوصی منتقل شود. با توجه به این که آقای ارجمندی برای احداث کارخانه وامی را از بانک ملی دریافت کرده اند، اصطلاحاً بند (ج) لــذا اختیار آن به بانک ملی ایران محول و در سال 1374 کارخانه ارج به شرکت سرمایه گذاری گروه توسعه ملی که زیر مجموعه بانک ملی می باشد، واگذارگردید و دستورات اصلی به دلیل دارا بودن اکثریت سهام از گروه توسعه ملی اتخاذ می شود.
در پایان حسینی خاطر نشان کرد: راه نجات ارج حضور سرمایه داران ایرانی وخارجی است تا کارخانه ارج را که عملاً برای مدت بســیار طولانی تعطیل است ، راه اندازی مجدد نماید.
برای ترغیب سرمایه دار برای سرمایه گذاری، باید امنیت و پیشرفت را تضمین کرد. هنوز ما نتوانسته ایم سرمایه گذاری منطقی و دارای شرایط را پیدا کنیم.
مجموعه ارج اطمینان دارد که سرمایه گذار دچار خســران مالی نگردیده و با درایت می تواند موفقیت بالایی را کسب نماید.
باید طرز تفکر هــای اقتصادی و صنعتی اصلاح شود تا به نفع مردم عزیز با آغوشی باز از سرمایه گذاران داخلی و خارجی استفاده و استقبال کنیم . سرمایه گذارنباید خود و سرمایه اش را در خطر ببینند.
سرمایه گذار آلمانی، ایتالیایی، ترکیه ای آمده ولی هنوز به جمع بندی نهایی نرسیده اند.
رفتارهای غیر حرفه ای به ضرر معیشت و رفاه مردم است بعضی رفتارها در جهت اشتغال زایی و تولید نیست ، ما باید کشور را بسازیم.
سوء مدیریت ها موجب بروز اتفاقات بد و بی کاری هزاران نفر شــده و خواهد شد . همین مسئله در شــرکت ارج نیز صادق بوده و اگر درزمان خود ، خطوط تولیدی مورد بهسازی قرارگرفته و محصولاتی جدید به چرخه تولید افزوده می گردید ، امروز اولین و قدیمی ترین کارخانــه تهران در جــاده مخصوص در این سکوت فرو نمی رفت.
منبع: روزنامه دنیای اقتصاد – ویژه نامه غرب استان تهران
گردآوری‌شده توسط پایگاه دانستنی آنلاین
