#قانون #خواستگاری_دختر#بیشتر_بدانیم #دانستنی
گاهی این سؤال پیش می آید که چرا دختر نباید حق انتخاب داشته باشد تا بتواند از هر کس که دلش میخواهد خواستگاری کند؟ اصلاً قانون به مسائل خصوصی مردم چهکار دارد؟ این درست است که هم حق انتخاب با مرد باشد و هم حق طلاق؟! کلاً نظر قانون در خصوص خواستگاری دختر از پسر چیست؟
نظر قانون در خصوص خواستگاری دختر از پسر
قانون فقط در مقام تبیین کلی حقوق است و به جزئیات مسائل خصوصی شهروندان کاری ندارد. در مورد حق خواستگاری دختر از پسر هم بد نیست بدانیم که قانون مدنی بهطور شفاف و واضح و رسماً این حق را ساقط نکرده، بلکه سعی کرده به تأسی از قواعد و مبانی فقهی، حق مردان را در این خصوص نهادینه کند. آنچه در اینگونه موارد مانع ایجاد میکند و فضا را سنگین جلوه میدهد، عرف و نوع نگاه مردم است که ــ غالباً به شکل ذهنی ــ موانعی را بر سر راه دخترانی که قصد دارند به شکلی معقول و البته با رعایت جوانب اخلاقی و اجتماعی از پسری خواستگاری کنند، ایجاد میکند وگرنه اگر چنین اقدامی ــ حتی به شکل موردی ــ از سوی دختری صورت گیرد، نه قانون مدنی که «مرد» را بهعنوان «خواستگار» معرفی کرده، متعرض این اقدام خواهد شد و نه مقامات قضایی به اینگونه موارد ورود میکنند.
قانون مدنی در ماده 1034 خود میگوید: «مرد میتواند از هر زنی که خالی از موانع نکاح باشد، خواستگاری کند.» به نظر میرسد این مادهقانونی به این لحاظ بهطور خاص از خواستگاری مرد از زن سخن به میان آورده است که محدودیتها و موانع بر سر راه خواستگاری از زنان یا دخترانی را که با موانعی روبهرو هستند، یادآوری کند. بنابراین باید قائل به آن باشیم که اگر در مواد قانون مدنی بهطور خاص از خواستگاری دختر یا زن صحبت نشده به این خاطر است که موانع شرعی و یا قانونی خاصی بر سر راه مردان مجرد نیست، نه این که حق خواستگاری را قانون مدنی صرفاً به مردان داده باشد و برای حق انتخاب دختران و یا زنان خالی از موانع نکاح، ارزش حقوقی قائل نباشد.
در مورد حق طلاق هم باید گفت که قانونگذار حقوق زنان را بهطور دقیق و حتی گاهی جزئی روشن کرده است، دیگر اینگونه نمیتوان قضاوت کرد که «حق طلاق» صرفاً در اختیار مردان است و زنان حق هیچگونه اعمالنظری ندارند و باوجود برخی شرایط مثل اعتیاد زوج، قانون به زن اجازه طلاق میدهد. حتی مواردی هم وجود دارد که زن در عقدنامه حق وکالت در طلاق را از زوج میگیرد.
با همه این احوال، آنچه در اینگونه موارد باید موردتوجه قرار گیرد، این است که اعطای حق به شخص یا سلب آن، زمانی میتواند تأثیرگذار باشد که هم ضمانت اجرایی دقیق داشته باشد و هم شرایط اجرای آن ازنظر فرهنگی و اجتماعی مهیا باشد.