دومین ربیع از سال ۲۳۲ هجری می گذشت که مدینه غرق در شور و شوق، تولد شادی گستر سیزدهمین معصوم و شکوفایی یازدهمین گل شاخسار طوبی را جشن گرفت. پروردگار متعال با اهدای مولودی معظم به هادی، انوار هدایت را فروغ دیگری بخشید و ظهور مهدی عدل گستر را تمهیدی مبارک شد.
با تولد امام حسن عسکری علیه السلام گستره آفاق امامت و ولایت با ستاره درخشان دیگری آذین یافت و چشم هستی به تولد پیشوای دیگری از نسل رهبران عرشی روشن شد.
میلاد مبارک این راهبر اندیشه انسانی، خورشید پرفروغ فضیلت و دانش، معلم بزرگ انسانیت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام را بر ره روان نور و تشنگان زلال معارف الاهی تبریک می گوییم.
شمشاد ولایت
ای ره نمای والای انسان، ای مولود معظم هادی علیه السلام ، تو مهدی(عج) را به هستی اهدا کردی، تو گنج هایی از گوهر علم و ایمان را به روی بشر گشودی. ای سلاله نبوی، ای ستاره علوی، ای اقیانوس فاطمی، بلندای والای اندیشه ات بت های «شک»، «تجسم»، «غلو» و «کفر» را به زیر افکند و تفکر ناب تشیع را به اوج عظمت رساند. تو هویت اصیل ایمانیان را نمایاندی و رخسار تفقه را از غبار دسیسه های اغیار زدودی. روایت عشق و تعبد از کلام شیوای تو می تراود.
ای پدر قیام، فرزند جهاد، ما خواهان آنیم که با دعای زیبای خویش از ساحت قدس الهی، تعجیل ظهور فرزندت مهدی موعود را بخواهی.
دودمان تابان
امام حسن عسکری علیه السلام ریشه در خاندان نبوت دارد؛ خاندانی که خداوند به وسیله آن ها انسان را بر دیگر مخلوقات هستی برتری بخشید و از حضیض ذلت به اوج عظمت رساند و به رهایی و کمال رهنمون شد. دودمان امام در فضیلت و بزرگی، برترین خاندان هاست، نسبی که تابش خورشید و فروغ سپیده آن را فراگرفته است. سلسله ای که مشمول رحمت ویژه الهی است و از هر رجس و پلیدی پاک، خاندانی که پناه گاه و کشتی نجات مردمانند. به راستی که در دنیا گرامی تر و برتر از این دودمان هرگز وجود نداشته و نخواهد داشت.
مادر
مادر بزرگوار حضرت امام حسن عسکری علیه السلام پاک ترین، پارساترین و والاترین بانوی زمان خود بودند. راویان، ایشان را از بانوان عارفه و صالح برشمرده اند. امام هادی علیه السلام با درودی عطرآگین همسر خود را می ستایند و منزلت والای ایشان را چنین یاد می کنند: «سلیل ـ نام ایشان است ـ دور از هر آفت پلیدی و آلودگی است.»
مورخان نام آن بانو را «سوسن» یا «حدیثه» نیز گفته اند.
مجتبی و عسکری
در بررسی نام های امامان معصوم علیهم السلام به نکاتی بس دل پذیر دست می یازیم. «علی»، نام چهار امام بود، سه امام، «محمد» و سه امام «جعفر، موسی و حسین» نام داشتند. امام مجتبی علیه السلام و امام عسکری علیه السلام نیز «حسن» نام داشتند. این دو حسن، در نام پدر نیز مشترک بودند، افزون بر این که در زندگی این دو امام بزرگوار می توان اشتراکات دیگری نیز یافت. سیره و رفتار این دو بزرگوار زمینه ساز دو قیام شد که نهضت حسینی پس از مسمومیت امام مجتبی علیه السلام تحقق یافت و قیام حضرت مهدی(عج) در آینده تحقق می یابد. امام حسن مجتبی علیه السلام در حکومت جور معاویه خون دل خورد و به وظیفه عمل کرد، امام عسکری نیز استبداد خلفای عباسی را پیش رو داشت.
ابن الرضا
سه امام پس از حضرت علی بن موسی علیه السلام رابه «ابن الرضا» لقب و شهرت داده اند.
در دستگاه حکومت عباسی نیز از امام جواد، امام هادی و امام عسکری علیهم السلام با واژه ابن الرضا یاد می شد. این نام گذاری از دو جهت قابل تأمل است؛ یکی آن که وقتی امام رضا علیه السلام به ولایت عهدی رسید، نام امام در خطبه نماز جمعه و سکه رسمی کشور و مکاتبات حکومتی عنوان می شدو برای فرزندان ایشان نیز این عنوان حفظ شد و رسمیت یافت. هم چنین می توان گفت استبداد عباسی که قصد مخدوش کردن چهره و سیمای معنوی و روحانی این سه امام را داشت تلاش می کرد تا عنوان «ابن رسول الله» درباره این بزرگواران به کار نرود و در عرف مردم و تاریخ آن زمان بگویند که اینان همان یادگاران ولایت عهدی هستند نه فرزندان رسول گرامی اسلام و بدین گونه حریم و حرمت خاندان رسالت را خدشه دار سازند؛ البته سیره و کردار این امامان بزرگوار سبب شود تا پندارهای باطل خودکامگان عباسی هیچ گاه رنگ موفقیت نگیرد.
القاب
القاب وجود مقدس امام حسن عسکری علیه السلام آیینه صفات والا و نشان شکوه بلند مقام ایشان است. برخی از این القاب عبارتند:
۱. خالص؛ چرا که آن امام از هر آلایش و پلیدی مبرا بود.
۲. هادی؛آن امام نماد هدایت و نشان راه یابی در صراط مستقیم بود.
۳. زکی؛ ایشان شریف ترین عالمیان و پاک نهادترین انسان روزگار خود بودند.
۴. صامت؛ ایشان خاموش بودند و جز به یاد خداوتعلیم و حکمت گویی لب نمی گشودند.
۵. خاص؛ پروردگار متعال ایشان را با فضایل و اجابت دعا، ویژه و خاص خود گردانیده بود.
۶. سراج؛ چرا که آن امام چونان چراغی راه گشا در تاریکی ها، مردم را به پارسایی ره نما بودند.
۷. تقی؛ بدان علت که ایشان پرهیزکارترین انسان عصر خود بود.
منبع: حوزه
