مریم حسینی _ در چند سال اخیر بویژه با آغاز فعالیت دولت های یازدهم و دوازدهم، در بازه های زمانی مختلف، زمزمه هایی مبنی بر تعطیلی یا قرار بر تعطیلی برخی کارخانه ها و شرکت های تولیدی شنیده شد که عمدتا با واکنش های منفی همراه بود. جالب اینجاست این شایعات بیشتر درخصوص تولیدکنندگانی بود که صاحب برند و از سابقه فعالیت بیشتری در عرصه صنعت برخوردار بودند و اگرچه برخی از این شایعات، بعد از مدتی از سوی دست اندرکاران صنعت و اقتصاد تکذیب شد اما به نظر می رسد، گسترش چنین شایعاتی رفته رفته باعث تضعیف روحیه خودباوری تولیدکنندگان برخی کالاها و ناامیدی آنها از تولید کالای وطنی باشد.
در این میان اعلام “سال حمایت از کالای ایرانی” بعنوان شعار سال 97 از سوی مقام معظم رهبری (مدظله العالی) و تاکید ایشان بر تامین معیشت مردمی با تلاش بر محور تولید ملی، آغازی برای تقویت و حتی ایجاد روحیه خودباوری ، نوآوری و ابتکار و میل به خودکفایی در همه زمینه ها بویژه در زمینه صنعت است که در دراز مدت به شکوفایی اقتصادی می انجامد؛ آن هم در کشوری که سالهاست به دلیل اعمال تحریمهای فراوان از سوی کشورهای صاحب نفوذ در صنعت و قدرت ، رسم و راه خودکفایی را بخوبی آموخته و به خود و داشته هایش متکی است.
دولت بعنوان رکن اصلی و تاثیرگذار در حمایت از مجموعه های صنعتی در گام اول می تواند با اختصاص وامهای کم بهره به صاحبان مشاغل اقتصادی بویژه تولیدکنندگان، افزون بر ایجاد فرصت در نمود و بکارگیری هر چه بیشتر کالای ایرانی، افزایش روحیه خودباوری صاحبان مشاغل و ترغیب آنها به بالابردن کیفیت در محصول همچنین اشتغال آفرینی برای جویندگان کار بخصوص جوانان باشد. مانع تراشی در ورود و توزیع کالاهای قاچاق و بی کیفیت از کشورهای دست چندم همجوار همچنین کاهش صدور منابع طبیعی تجدیدناپذیر همچون نفت و گاز و در کنار آن، اعتماد به کالاهای ایرانی در رونق امر صادرات نیز دو گام بلند دیگری است که لازم است در محقق شدن شعار امسال برداشته شود. بکارگیری روشهای تبلیغاتی جدید برای معرفی کالاهای ساخت ایران و کم کردن تبلیغ محصولات خارجی بویژه در رسانه ها نیز در کنار موارد اشاره شده می تواند در اقبال کالای ایرانی تاثیرگذار باشد.
البته هرچند محقق شدن این شعار ، حمایت بسیار مسئولان را می طلبد اما تنها به همین موضوع نیز منحصر نمی شود. مردم با عنوان تولیدکننده و مصرف کننده ، با خرید کالای ایرانی می توانند این اطمینان را به تولیدکننده وطنی بدهند که قدر زحمت شان را می دانند و استفاده از کالایی که صفر تا صد آن در کشور تولید شده را در اولویت دارند.
