با استاندارد ایزو ۲۹۹۹۰ آشنا شویم

استاندارد ایزو ۲۹۹۹۰ جدیدترین استانداردی است که در زمینه آموزش تدوین شده است که دارای ویژگی ها و تفاوت هایی با سایر استانداردها می باشد.

استاندارد ایزو ۲۹۹۹۰ ، الگوی عامی را برای به کارگیری و عملکرد متخصصان کیفیت و مرجع مشترکی را برای ارائه دهندگان خدمات یادگیری و مشتریان آنها، در زمینه طراحی، تکوین و عرضه تحصیلات غیررسمی و آموزش ارائه می‌کند، این استاندارد بین المللی به منظور ترغیب تمرکز بر روی یادگیری، نتایج فرایند و برای توجه کردن به کلیه امکانات موجود برای ارائه خدمات یادگیری، از اصطلاح خدمات یادگیری به جای آموزش استفاده می‌کند.

بهره‌گیری از الگوی این استاندارد به سازمان‌ها کمک می‌کند تا برای خدمات یادگیری ارائه دهندگانی را انتخاب کنند که زمینه ارتقای شایستگی را برایشان فراهم سازد و می‌تواند برای صدور گواهینامه ارائه دهندگان خدمات یادگیری نیز مورد استفاده قرار گیرد. هدف از تدوین این استاندارد، تعیین الزامات پایه برای ارائه دهندگان خدمات یادگیری در تحصیلات غیررسمی و آموزش می‌باشد.

ویژگی‌های استاندارد ایزو ۲۹۹۹۰ :

1. تمرکز بر روی یادگیرنده است، نتایج حاصل از این روند را تشویق می‌کند، و بر طیف گسترده‌ای از گزینه‌های در درسترس برای ارائه دهندگان خدمات یادگیری تأکید می‌کند.
2. صلاحیت ارائه دهندگان خدمات آموزش و یادگیری را در نظر می‌گیرد، این استاندارد به سازمان‌ها و افراد منتخب کمک می‌کند تا بتوانند الزامات و انتظاراتشان را برای صلاحیت و توسعه قابلیت، برآورده کنند.
3. استاندارد ایزو ۲۹۹۹۰ به ارائه دهندگان خدمات آموزشی کمک می‌کند تا بتوانند به طور مدام توانایی خود را جهت ارائه خدمات بهتری که منجر به افزایش اثربخشی عملکردهای سازمان وکاهش کلی هزینه های کسب وکار می‌گردد، اندازه گیری کنند.
4. این استاندارد بین المللی بر روی شایستگی ارائه دهندگان خدمات آموزشی تمرکز دارد و الزامات اولیه را برای مسئولان آموزشی در تحصیلات غیر رسمی و آموزشی مشخص می‌کند.

تفاوت با سایر استانداردها:

۱- تمرکز اصلی استاندارد ۲۹۹۹۰ بر یادگیری است به جای آموزش بر خلاف استاندارد ایزو ۱۰۰۱۵ که صرفاً برای واحد آموزش سازمان‌ها در نظر گرفته شده و استاندارد Iwa2 که صرفاً برای سازمان‌هایی است که فعالیت اصلی‌شان آموزش است، قابل کاربرد است، این استاندارد هم در سازمان های آموزشی و هم برای واحدهای آموزش سازمان ها، قابل پیاده‌سازی است.

۲- استاندارد ایزو ۲۹۹۹۰، صرفاً به فرایندهای آموزش سازمان ها نمی‌پردازد و علاوه بر توجه به فرآیند آموزش، به فرایند منابع انسانی، مدیریت مالی، مدیریت ریسک و …. نیز توجه دارد.

۳- استاندارد ایزو ۱۰۰۱۵ جهت مدیریت فرایندهای آموزش برای فراگیران سازمان استفاده می‌شود و تمامی این فرایندها شامل نیازسنجی، طراحی، اجرا، ارزیابی و پایش در آن متصور شده است، در حالی که در استاندارد ایزو ۲۹۹۹۰ مبنایی برای تأمین کنندگان آموزش و یادگیری می باشد و اساساً بیشتر مورد استفاده سازمان هایی می باشد که خدمات آموزشی را به صورت بلوغ یافته ارائه می‌کنند.

۴- در استاندارد ایزو ۲۹۹۹۰، پانزده فرایند وجود دارد که باز هم ۵ فرایند اصلی همان فرایندهای اشاره شده در استاندارد ایزو ۱۰۰۱۵ است، محتوای این دو استاندارد حاکی از صحه گذاری و کامل بودن استاندارد ایزو ۱۰۰۱۵ است. مشکل اغلب واحدهای آموزش این است که درک مناسبی از این استاندارد نداشته و به درستی آن را در واحد خود پیاده سازی نکرده‌اند، مدیریت ریسک و مالی در استاندارد ایزو ۲۹۹۹۰ به عنوان دو فرایند فرعی مطرح شده است که در استاندارد ایزو ۱۰۰۱۵ مطرح نشده و یا وجود ندارد، آسیب‌هایی که در اغلب واحدهای آموزش سازمان ها مشاهده شده بیشتر به دلیل عدم دقت در اجرای الزامات استاندارد است.

در نتیجه با توجه به آشنایی و بررسی کلی استانداردهای بین‌المللی کیفیت آموزشی به منظور ارائه الگو به واحدهای آموزشی سازمان های صنعتی و خدماتی ، بایستی به این مطلب توجه ویژه ای داشت که منشا پیدایش استانداردهای کیفیت در بخش آموزش، استانداردهای بخش صنعت از جمله استاندارد ایزو ۹۰۰۱ است و در واقع در چارچوب این استاندارد، استانداردسازی کیفیت در سازمان های آموزشی انجام شده است.

منبع: پدیده تبار

گردآوری‌شده توسط پایگاه دانستنی آنلاین